Του Θεόδωρου Τόνα *
Είναι γνωστή σε όλους η ...
περιπέτεια του παλαιού αεροδρομίου της Αθήνας, το οποίο αποτελεί ένα από τα καλύτερα, από απόψεως θέσεως οικόπεδα στον κόσμο.
Εδώ και μερικές δεκαετίες όχι μόνο δεν έχει αξιοποιηθεί, όπως κάθε λίγο εξαγγελλόταν, αλλά κατά καιρούς έχει μετατραπεί σε χώρο συγκέντρωσης σκουπιδιών, τοξικομανών, αστέγων, προσφύγων κλπ.
Αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό και ζωντανό παράδειγμα της αποτυχίας μιας χώρας που είχε όλες τις προϋποθέσεις να γίνει από τις πλουσιότερες και πιο εύπορες στον κόσμο, αλλά κατέληξε χρεοκοπημένη.
Αν και το Ελληνικό είναι η πιο γνωστή περίπτωση αποτυχίας δημιουργίας ανάπτυξης και πλούτου, δηλαδή θέσεων εργασίας και ευημερίας για τους πολίτες αυτής της χώρας, δυστυχώς δεν είναι το μόνο, καθώς υπάρχουν δεκάδες παρόμοιες αποτυχίες.
Όλες οφείλονται στις ίδιες παθογένειες που μαστίζουν τη χώρα μας εδώ και πολλές δεκαετίες, με πρώτη την γραφειοκρατία και τον τρόπο λειτουργίας του ίδιου του κρατικού μηχανισμού, ο οποίος είναι το βασικό εμπόδιο στην ανάπτυξη αυτής της χώρας.
Και η Πιερία έχει το δικό της «Ελληνικό», που όμως ονομάζεται «Καμπινκ ΕΟΤ».
Πρόκειται για μία δημόσια έκταση, η οποία για δεκαετίες λειτουργούσε ως κρατική τουριστική επιχείρηση, σε μία μοναδική τοποθεσία πάνω στη θάλασσα, στους πρόποδες του Ολύμπου με κτίσματα, δρόμους, υποδομές κοινής ωφέλειας, δίκτυα ύδρευσης, ηλεκτρικού ρεύματος και ότι άλλο χρειάζεται μια καλά οργανωμένη τουριστική μονάδα για να λειτουργήσει.
Πρόκειται για μία δημόσια έκταση, η οποία για δεκαετίες λειτουργούσε ως κρατική τουριστική επιχείρηση, σε μία μοναδική τοποθεσία πάνω στη θάλασσα, στους πρόποδες του Ολύμπου με κτίσματα, δρόμους, υποδομές κοινής ωφέλειας, δίκτυα ύδρευσης, ηλεκτρικού ρεύματος και ότι άλλο χρειάζεται μια καλά οργανωμένη τουριστική μονάδα για να λειτουργήσει.
Το 2010 η τότε εταιρία του δημοσίου με την επωνυμία «Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης» (ΕΤΑ) αποφάσισε την μακροχρόνια εκμίσθωση της έκτασης των 450 περίπου στρεμμάτων, που αποτελούσαν το Κάμπινκ του ΕΟΤ.
Το ίδιο εκείνο διάστημα ή λίγο νωρίτερα «θυμήθηκαν» και διάφορες δημόσιες υπηρεσίες να ασκήσουν με κάθε αυστηρότητα τα καθήκοντά τους. Το Δασαρχείο χαρακτήρισε σχεδόν το σύνολο της έκτασης δασική.
Η κτηματική υπηρεσία χαρακτήρισε ένα τμήμα της έκτασης ως αιγιαλό, ενώ ένα άλλο τμήμα χαρακτηρίστηκε ως ρέμα. Μετά τις παρεμβάσεις των δημοσίων υπηρεσιών όπως ήταν αναμενόμενο απαξιώθηκε η έκταση, οδηγώντας σε ουσιαστικό ναυάγιο τον διαγωνισμό, καθώς το ενδιαφέρον από επενδυτές ήταν περιορισμένο.
Ακόμη όμως και οι τολμηροί επιχειρηματίες που παρά τα εμπόδια αποφάσισαν να επενδύσουν στη συγκεκριμένη έκταση, 6 χρόνια μετά την ολοκλήρωση του διαγωνισμού δεν έχουν καταφέρει να θέσουν σε λειτουργία κάποια τουριστική επιχείρηση, στερώντας από την περιοχή της Πιερίας θέσεις εργασίας και τουριστικά έσοδα, που θα βοηθούσαν την τοπική οικονομία και γενικότερα τις τοπικές επιχειρήσεις.
Η δημιουργία εμποδίων και η εχθρική συμπεριφορά του κρατικού μηχανισμού προς τους επενδυτές και τους επιχειρηματίες είναι ο κανόνας.
Το κόστος όμως αυτής της τακτικής είναι τεράστιο. Έλλειψη επενδύσεων, ανεργία και τελικά ο οικονομικός μαρασμός είναι οι κυριότερες από τις συνέπειες της πολιτικής αυτής.
Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί στη χώρα κλίμα φιλικό προς τις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα αίροντας τα γραφειοκρατικά εμπόδια, αν θέλουμε κάποια στιγμή να βγούμε από την κρίση και να δούμε την χώρα και τα παιδιά μας να ευημερούν και να προοδεύουν.
Είναι προς το συμφέρον όλων μας.
* Ο Θεόδωρου Τόνα είναι δικηγόρος.