* Του Χρήστου Νικολαΐδη
Από τον Κούβελα θα ...
θυμόμαστε τη νίκη του, που άνοιξε το δρόμο στην ελεύθερη ραδιοτηλεόραση.
Αλλά και τους 20 Βρεφονηπιακούς Σταθμούς που έκανε και ανακούφισαν για πρώτη φορά χιλιάδες ζευγάρια της πόλης!
Από τον Κοσμόπουλο έχουμε να θυμόμαστε την Πολιτιστική Πρωτεύουσα του 1997, που σήμανε έναν οργασμό έργων, δραστηριοτήτων και προβολής για τη Θεσσαλονίκη.
Αλλά και το Βαφοπούλειο, την Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη και το CCRE, το Ινστιτούτο Επαγγελματικής Κατάρτισης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, μετά από αγώνες του τότε δημάρχου.
Από τον Παπαγεωργόπουλο έχουμε να θυμόμαστε την υπέροχη Νέα Παραλία, που έφτιαξε ένα νέο, πολύ πιο όμορφο πρόσωπο για τη Θεσσαλονίκη, το νέο σύγχρονο Δημαρχιακό Μέγαρο, το επιβλητικό Πνευματικό Κέντρο της Τούμπας και τα πολύ καλαίσθητα κτίρια που έκανε, ένα για κάθε αντιδημαρχία.
Βέβαια, υπάρχει και το στίγμα της δικαστικής καταδίκης, ωστόσο κανένα παρόμοιο στίγμα δεν καταργεί τα έργα ούτε αφαιρεί από τους Θεσσαλονικείς τη δυνατότητα να τα χρησιμοποιήσουν ή να τα χαρούν…
Άραγε από τον Γιάννη Μπουτάρη τι θα έχουμε να θυμόμαστε, όταν με το καλό αποχωρήσει από το δήμο, όποτε κι αν αυτό γίνει; Ή πολύ περισσότερο όταν αποδημήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο;
Πολύ φοβάμαι ότι το μόνο που θα έχουμε να θυμόμαστε απ’ αυτόν είναι ο προπηλακισμός του αλλά και λόγια! Πολλά λόγια!
Κάθεται ήδη επτά γεμάτα χρόνια στην καρέκλα του Δήμαρχου Θεσσαλονίκης, ωστόσο δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να συνδέσει τη δημαρχιακή θητεία του με ένα επίτευγμα.
Με ένα έργο, το οποίο είτε έλυσε ένα τεράστιο πρόβλημα της πόλης, είτε έδωσε ένα νέο, βελτιωμένο πρόσωπο στη Θεσσαλονίκη, είτε πλαισίωσε την αστική υποδομή με τρόπο καθοριστικό. Αντίθετα έχουμε πολλά λόγια να θυμόμαστε.
Δύσκολα, ακόμη κι αν περάσουν χρόνια πολλά, θα ξεχάσουμε αυτά που είπε για τον Κεμάλ Ατατούρκ, τη Μακεδονία και τα συλλαλητήρια.
Θα αναπολούμε με χαμόγελο τις κόντρες του με τον Γκιουλέκα και τον Καλαφάτη στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Θα αναστοχαζόμαστε τις χαριτωμενιές του για τους γκέι, τα μπουρδέλα, τις τραβεστί, τους πολιτικούς, τους Εβραίους, τους Τούρκους, τους Θεσσαλονικείς αλλά και την πολιτική. Βέβαια, μπορεί να φτιάξει το μνημείο για το εβραϊκό ολοκαύτωμα!
Ας περιμένουμε όμως γιατί το βλέπω κομματάκι χλωμό! Κάποιοι θα αντιτάξουν ότι έφερε τουρίστες, ότι άλλαξε το πρόσωπο της… «συντηρητικής Θεσσαλονίκης»! ΟΚ, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που μένει, κάτι που καθορίζει την πορεία μίας δημοτικής αρχής. Δυστυχώς δε θα μείνει κάτι που θα καθορίζει την καθημερινότητα μας.
Τίποτε από όσα έχει κάνει ο Γιάννης Μπουτάρης δε θα έχει μείνει για να εξαρτιέται απ’ αυτό έστω και ένα βήμα μας σ’ αυτήν την πόλη…
Αυτή είναι η αλήθεια…
* 0 Χρήστος Νικολαΐδης είναι δημοσιογράφος στο Myportal.gr