Την κολακεία πολλοί αγάπησαν...


Κάθε άνθρωπος είναι ...


ελεύθερος να επιλέξει τι θα πει, ή τι θα γράψει, ζυγίζοντας πάντα τη θέση και την ευθύνη του.

Και η καθημερινότητα μας, απαρτίζεται από τύπους που δυστυχώς τρελαίνουν τον εκάστοτε...

Οι τύποι αυτοί ΔΕΝ είναι ανύπαρκτοι και εμφανίζονται με διάφορα ονόματα στην ακολουθία ας πούμε ενός πολιτικού.

Αποβλέπουν στο προσωπικό τους όφελος και μόλις εκπληρωθεί ο σκοπός τους, στρίβουν από εκεί που ήρθαν.

Δυστυχώς όμως, ποιοι μας "κυβερνούν" σήμερα;

Οι πανούργοι, οι ψεύτες και οι κόλακες.

Αυτοί, οι οποίοι επιζητούν την κολακεία, απομακρυνόμενοι από την αλήθεια και την πραγματικότητα.

Κολακεία, η μάστιγα της καθημερινότητας που εξακολουθεί να είναι κορυφαία τακτική για την ανέλιξη.

Κι αν είσαι από αυτούς, που λένε ΟΧΙ, συγχαρητήρια...ίσως ανήκεις στους λίγους.

Ο κόλακας πάντα θα επιζεί. Ίσως φταίμε εμείς γι’ αυτό, που πιστεύουμε απευθείας στα "καλά" του λόγια, που μερικές φορές στηριζόμαστε πάνω του στη δύσκολη στιγμή, μα πάνω από όλα εμείς που τον θεωρούμε πρότυπο.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι, εάν είσαστε ένας από αυτούς που λένε ΟΧΙ, συγχαρητήρια.

Ναι, συγχαρητήρια, διότι ανήκετε στους λίγους.

Κλείνοντας πιστεύω ότι, για να κατανικηθεί η κολακεία χρειάζεται σοφία, αυτογνωσία και ταπείνωση.

Η σοφία που είναι απαραίτητη για να αντιλαμβανόμαστε την κολακεία.

Η αυτογνωσία, για να γνωρίζουμε τα ελαττώματά μας, ενώ η ταπείνωση για να εκδιώκει την φιλαυτία, την ματαιοδοξία, που είναι αποδέκτες της κολακείας.