Νομοτελειακά η χώρα μας έχει ...
χάσει τη δυνατότητα αυτοδιαχείρισης και έχει παραδοθεί στις διαθέσεις των ξένων. Δυστυχώς, βιώνουμε "ιστορικές" στιγμές σε μία περίοδο που είναι σαν να ζούμε τις τελευταίες μέρες μιας σύγχρονης Πομπηίας.
Θεωρώ ότι έχει μπει μία τεράστια ταφόπετρα πάνω από τη χώρα μας και το τραγικό είναι ότι, "πωλείται η Ελλάδα" και είμαστε καταδικασμένοι.
Την ύστατη τούτη στιγμή ας κατανοήσουμε και να αντιληφθούμε το μέγεθος της ιστορικής ευθύνης.
Ίσως η περίοδος που διανύουμε να μείνει στην Ιστορία ως παράδειγμα, διότι η χώρα ζει μία από τις πιο δραματικές στιγμές της ιστορίας της.
Τα "χτυπήματα κάτω από τη μέση", έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και είναι πρωτοφανή για τα πολιτικά ήθη τη χώρας.
Κάθε μέρα που περνάει η χώρα μας βυθίζεται ολοένα και πιο βαθιά στον βούρκο και δεν γνωρίζω με ποιον τρόπο μπορεί να σωθεί και να αλλάξει. Μήπως μας έχουν ψεκάσει; Γιατί δεν μιλάμε για όλα όσα γίνονται εις γνώση μας; Γιατί σιωπούμε; Γιατί δεν αντιδράμε; Εμείς δεν ήμασταν που με το παραμικρό βγαίναμε στους δρόμους και επαναστατούσαμε;
Μήπως είμαστε εντελώς ανάξιοι αυτών που μας έδωσαν ελεύθερη την πατρίδα;
Μήπως είμαστε ανίκανοι να διατηρήσουμε αυτά που παραλάβαμε;
Ενδεικτικά αναφέρω την υπόθεση των Σκοπίων, που θα ήταν μια καλή ευκαιρία για να υπάρξει εθνική συνεννόηση, αν όχι συναίνεση.
Η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α - ΑΝ.ΕΛ κάνει ότι μπορεί για να κόψει τις γέφυρες με την αντιπολίτευση και να δυναμιτίσει τις μεταξύ τους σχέσεις καθώς επιχείρησε να αξιοποιήσει το ζήτημα, ώστε να διασπάσει την κεντροδεξιά παράταξη.
Σε κάθε περίπτωση όμως καλό ήταν, να αποφευχθεί ο διχασμός για ένα εθνικό ζήτημα.
Οι σειρήνες της εξαλλοσύνης θα είναι πάντοτε σαγηνευτικές, αλλά και καταστροφικές και θα έπρεπε να το έχει αντιληφθεί η ίδια η κυβέρνηση.
Κλείνοντας πιστεύω ότι, όλους θα μας κρίνει η ιστορία με τον χειρότερο τρόπο και θα κλάψουν για την κατάντια μας "οι νεκροί και οι αγέννητοι".