γράψω εδώ δυο - τρία σταράτα λόγια.
Σήμερα θα στενοχωρήσω κάποιους "φίλους", αλλά είμαι υποχρεωμένος για μία ακόμη φορά να στηλιτεύσω την υποκρισία ορισμένων ανθρώπων.
Τα μνημόνια περνούν σαν οδοστρωτήρας πάνω από την ελληνική κοινωνία, διαλύουν μισθωτούς, συνταξιούχους, ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, την μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα.
Και αυτό που με κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι, οι πολιτικοί, φέρονται σαν να μην συνέβη τίποτα, σαν να μην βλέπουν τι επέφερε στη κοινωνία αυτή η πολιτική, σαν να μην αντιλαμβάνονται ότι συνέργησαν και οι ίδιοι σε αυτήν την καταστροφή.
Δεν νιώθουν την ανάγκη να πουν και να γράψουν μια συγνώμη, ή "κάναμε λάθος βρε αδελφέ, αλλιώς τα είχαμε υπολογίσει"…
Και η πλάκα είναι, πως το πρόβλημα δεν είναι με αυτούς, που έλεγαν ότι έτσι έπρεπε να γίνει, αλλά με τους υποκριτές και τους φαρισαίους, οι οποίοι ευθύνονται για το χάλι μας το μαύρο και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους με περισσή υποκρισία.
Παρ΄ ότι λοιπόν η ελληνική κοινωνία στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α - ΑΝ.ΕΛ με έλλειψη οράματος και σχεδίου, δείχνει την ένδεια πολιτικού λόγου και την κρίση στην οποία έχουν περιέλθει...
Η αλήθεια είναι, ότι, η κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα, όπως άλλωστε κάνει εδώ και τρία χρόνια τώρα, προτιμώντας την ησυχία και την αδράνεια.
Όταν λοιπόν μια κυβέρνηση καταφεύγει σε τέτοια "όπλα" δείχνει ότι έχει χρεοκοπήσει τελεσίδικα.
Βρίσκεται ένα βήμα πριν από το δικό της θάνατο και ίσως καμία κακουργηματική δολιότητα και ανηθικότητα δεν μπορεί να την διασώσει.
Ότι και αν κάνει ( η παρούσα κυβέρνηση), προκαλεί τη χλεύη, την αηδία και τη θυμωμένη κραυγή της ελληνικής κοινωνίας: «Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί»!!!
Και εμείς, θα είμαστε εδώ, για να τους ασκούμε κριτική, να είμαστε σκληροί απέναντι στον πολιτικό τυχοδιωκτισμό τους που θέλουν να επιβάλλουν την δική τους ατζέντα στην πολιτική.
Και έτσι, ίσως ανοίξει μια ρωγμή, μια σχισμάδα να περάσει το φως και η ελπίδα για να αλλάξουν τα πράγματα.