Όλοι γνωρίζουμε ότι η ...
εξουσία διαφθείρει.
Τα πολιτικά κόμματα διανύουν τον δρόμο που έχουν χαράξει και μπορεί μεν να είναι στρωμένος με καλές προθέσεις, αλλά στο τέλος χαραγμένος από πολλές ασυνέπειες.
Η κυβέρνηση μιλάει για το δικό της "ηθικό πλεονέκτημα" και αντιπαραθέτει τη δική της ηθική σε εκείνην των αντιπάλων της.
Ταυτόχρονα, με αυτήν ακριβώς την αντιπαράθεση, οριοθετεί τη δική της ηθική και μένει να αποδειχτεί στην πράξη, αν όντως η δική της ηθική, είναι ριζικά διαφορετική και αντίθετη.
Και είναι αντίθετη, γιατί μερικές φορές είναι να αναρωτιέται κανείς με ποιους έχουμε μπλέξει.
Και εξηγούμαι από την αρχή και αναφέρομαι στην κ. Ράνια Αντωνοπούλου αναπλ. υπουργό.
Έχουμε μπλέξει φίλοι μου, διότι με διάταξη (καθ’ όλα νόμιμη) το 2016 στο νόμο για το 3ο Μνημόνιο, προέβλεπε ότι μπορούν οι εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί, να λαμβάνουν επίδομα στέγης, εάν δεν διαθέτουν κατοικία στην Αθήνα, η οποία διάταξη από σήμερα καταργείται.
Έτσι, μετά τις θυελλώδεις οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, ο κ. Τσίπρας έκανε δεκτή την παραίτηση της αναπληρώτριας Υπουργού Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κ. Ράνιας Αντωνοπούλου.
Και σε κάθε περίπτωση λοιπόν, το "ηθικό πλεονέκτημα" της πρώτης φοράς Αριστερά, ξέφτισε πολύ γρήγορα και κυρίως τιμολογήθηκε φθηνά.
Δυστυχώς ο κ. Τσίπρας (για τα δικά του παιδιά), ΔΕΝ μπορεί να εφαρμόσει τις υποσχέσεις του, διότι έχει χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Κυρίες και κύριοι, η ηθική υπεροχή κάποιων κομμάτων πάντα θα υπάρχει, και μπορεί να εφαρμόζεται, όταν οι ίδιοι οι πολιτικοί θα υπηρετούν την ηθική της ευθύνης, (που σημαίνει) και δέσμευση των κομμάτων στο καθήκον της αληθείας προς τους πολίτες.