Για την ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ...
Αυτή η ανάρτηση έχει σκέψεις...έχει συναισθήματα, έχει δάκρυα, έχει πόνο...
Συνοδεύεται από μία προσπάθεια διαχείρισης.
Δεν δίνει συμβουλές, είναι απλά ο πόνος, έτσι όπως τον νιώθουμε όλοι μας, αν χάσουμε ένα πολύ αγαπημένο μας άνθρωπο.
Την θυμάμαι όπως πάντα κομψή ... μέχρι το 2014 που "έφυγε".
Η μάνα μου σήκωνε τους σταυρούς όλων.
Σιωπηλά, αδιαμαρτύρητα, πήρε τους σταυρούς μαζί της.
Κάθε φορά που "έπεφτα" μου άπλωνε το χέρι... για να σηκωθώ.
Ήταν υπερήφανη...
Τα τελευταία χρόνια ήταν τα πιο δύσκολα της ζωής της, ακόμη και με τα τόσα που είχε περάσει.
Δυστυχώς δεν πρόλαβα να της πω ένα αντίο, να ακούσω τις τελευταίες της επιθυμίες, να της κρατήσω το χέρι, να την χαϊδέψω τα μαλλιά, να της δώσω ένα φιλί στο μάγουλο.
Έφυγε περήφανη και μόνη.
Την ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την ζεστασιά της αγάπης της, που με αγγίζει ακόμα ...
Ήθελα να της ψιθυρίσω δύο λέξεις: "Μαμά απ΄εκεί ψηλά που βρίσκεσαι...δεν χρειάζεται να ανησυχείς...διότι εμείς μεγαλώσαμε λίγο...".
Και "ναι, προσέχω".
Αυτή η ανάρτηση έχει σκέψεις...έχει συναισθήματα, έχει δάκρυα, έχει πόνο...
Συνοδεύεται από μία προσπάθεια διαχείρισης.
Δεν δίνει συμβουλές, είναι απλά ο πόνος, έτσι όπως τον νιώθουμε όλοι μας, αν χάσουμε ένα πολύ αγαπημένο μας άνθρωπο.
Την θυμάμαι όπως πάντα κομψή ... μέχρι το 2014 που "έφυγε".
Η μάνα μου σήκωνε τους σταυρούς όλων.
Σιωπηλά, αδιαμαρτύρητα, πήρε τους σταυρούς μαζί της.
Κάθε φορά που "έπεφτα" μου άπλωνε το χέρι... για να σηκωθώ.
Ήταν υπερήφανη...
Τα τελευταία χρόνια ήταν τα πιο δύσκολα της ζωής της, ακόμη και με τα τόσα που είχε περάσει.
Δυστυχώς δεν πρόλαβα να της πω ένα αντίο, να ακούσω τις τελευταίες της επιθυμίες, να της κρατήσω το χέρι, να την χαϊδέψω τα μαλλιά, να της δώσω ένα φιλί στο μάγουλο.
Έφυγε περήφανη και μόνη.
Την ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την ζεστασιά της αγάπης της, που με αγγίζει ακόμα ...
Ήθελα να της ψιθυρίσω δύο λέξεις: "Μαμά απ΄εκεί ψηλά που βρίσκεσαι...δεν χρειάζεται να ανησυχείς...διότι εμείς μεγαλώσαμε λίγο...".
Και "ναι, προσέχω".