Ίσως σε ένα άρθρο να ...
μην χωράνε όλες οι σκέψεις μου.
Σήμερα γράφω την άποψή μου διότι κάθε μέρα που περνάει οι κυβερνώντες (ΣΥ.ΡΙΖ.Α - ΑΝ.ΕΛ) βυθίζουν ακόμη περισσότερο τους πολίτες στη μιζέρια και μαυρίζουν ακόμη περισσότερο τις ζωές μας.
Καθημερινά η ελπίδα που προσδοκούσαν οι πολίτες, γίνεται μεγάλος θυμός και απογοήτευση.
Τα προβλήματα της χώρας είναι τεράστια, οι δεσμεύσεις του 3ου μνημονίου δεν χωρούν, ούτε παρεκκλίσεις, ούτε αναβολές.
Μέσα σ’ αυτά τα δύο χρόνια, επιβεβαιώθηκαν με τον πιο οδυνηρό τρόπο, όλοι οι κίνδυνοι που πιστεύαμε ότι επιφυλάσσει η άνοδος του λαϊκισμού στην εξουσία.
Τα ψέματα, οι απάτες και οι αυταπάτες "πέφτουν". Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι, οι κυβερνώντες εγκαταλείψουν τις αριστερές αγκυλώσεις και να γίνει η Ελλάδα ένας τόπος ελκυστικός.
Η κατάσταση είναι τέτοια που από τη μία υπάρχουν προοπτικές και από την άλλη υπάρχουν μεγάλοι κίνδυνοι.
Θεωρώ ότι είναι στο χέρι των πολιτικών να οδηγήσουν τη χώρα μας προς το καλύτερο ή προς το πολύ χειρότερο (και αυτό ίσως είναι το πιο ανησυχητικό απ’ όλα).
Η πραγματικότητα αναδεικνύει την ανάγκη οι πολιτικοί και οι πολίτες να επαναπροσδιορίσουν τη μεταξύ τους σχέση.
Στόχος η επαναλειτουργία του κράτους και η Δημοκρατίας μας, σε μία προσπάθεια που δεν μπορεί να περισσεύει κανείς.
Ίσως θα πρέπει πολιτικοί μας, (με υπευθυνότητα), μας εξηγήσουν την κατάσταση που πραγματικά βρισκόμαστε ως έθνος σήμερα.
Μπορεί να υπάρχουν διαφορές μεταξύ μας, αλλά υπάρχουν ακόμη στοιχεία που μας κάνουν να ξεχωρίζουμε (ως Έλληνες) και μας αναδεικνύουν πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Πιστεύω ότι, η στιγμή όλων μας πλησιάζει. Η διακυβέρνηση της χώρας ΔΕΝ πρέπει να βασίζεται σε κορώνες λαϊκισμού, εθνικισμού, ούτε και σε κηρύγματα μίσους.
Και για να ΜΗΝ είναι η ιστορία αμείλικτη μαζί μας, οφείλουμε να φανούμε όλοι (από το κάθε μετερίζι), ότι είμαστε αντάξιοι των προσδοκιών για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.