Ο φερόμενος ως ...
αρχηγός των Αλβανών τζιχαντιστών που πολεμούν μέσα από τις γραμμές του ISIS, Κοσοβάρος Λαβντρίν Μουχατζέρι, έγινε γνωστό ότι σκοτώθηκε κάπου στη Συρία.
Ο Μουχατζέρι έγινε διαβόητος από βίντεο που κυκλοφόρησε στο Διαδίκτυο και τον εμφάνιζε να αποκεφαλίζει, στο όνομα του Αλλάχ, έναν όμηρο. Δήλωνε μάλιστα περήφανος για το ότι έκοψε το κεφάλι ενός, ανήμπορου να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ανθρώπου.
Προτού αναχωρήσει από το χωριό του, το Κάτσανεκ, στα σύνορα του Κοσόβου με τη FYROM, ο Μουχατζέρι είχε κάψει δημόσια το διαβατήριό του, σε μια κίνηση που δήλωνε ότι αποποιείται την εθνικότητά του και εφεξής θα είναι μόνο πολεμιστής του Αλλάχ. Οπως διατεινόταν μάλιστα σε αναρτήσεις του στο Διαδίκτυο, προόριζε εαυτόν να ηγηθεί αργότερα της ίδρυσης βαλκανικού χαλιφάτου.
Ο ίδιος δεν έζησε για να γίνει ο πρώτος χαλίφης στην Ευρώπη, αλλά εκατοντάδες άλλοι συμπολεμιστές του, από την Αλβανία, το Κόσοβο, την ΠΓΔΜ και –οι περισσότεροι– από τη Βοσνία, εξακολουθούν να μάχονται στα μέτωπα της Συρίας και του Ιράκ για την επικράτηση και την εξάπλωση της τζιχάντ.
Οι 800 φανατικοί
Υπολογίζεται ότι γύρω στους 800 φανατικούς μουσουλμάνους από τα Δυτικά Βαλκάνια, εκ των οποίων οι 300 Βόσνιοι, πολεμούν σήμερα μέσα από τις γραμμές του Ισλαμικού Κράτους. Την ίδια ώρα, χιλιάδες άλλοι, πίσω στις πατρίδες τους, ασπάζονται την ακραία ερμηνεία του Κορανίου, όπως αυτή συνεχίζει να διδάσκεται, σε νόμιμα ή παράνομα τεμένη από φανατικούς ιμάμηδες.
Το κατ’ εξοχήν «φυτώριο» του ισλαμικού φανατισμού, αλλά και του τζιχαντισμού, θεωρείται η Βοσνία, όπου υπάρχουν χωριά –σε τουλάχιστον 28 τα υπολογίζουν οι αρχές ασφαλείας– στα οποία δεν επιτρέπεται καν η πρόσβαση «απίστων» βάσει της σαρία. Εκεί, ο ιερός νόμος του Ισλάμ ρυθμίζει την καθημερινότητα των ανθρώπων και της κοινωνίας τους.
Θα περίμενε κανείς ότι χώρες όπως η Αλβανία και το Κόσοβο, κυρίως αυτές οι δύο, όπου υπερτερούν συντριπτικά οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί, αλλά και η ΠΓΔΜ, θα λειτουργούσαν ως τα μεγάλα βαλκανικά θερμοκήπια για τον τζιχαντισμό. Στην αρχή, μάλιστα, με την έκρηξη του πολέμου στη Μέση Ανατολή, φάνηκε ότι το εξτρεμιστικό Ισλάμ, χρηματοδοτούμενο από τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, την Υεμένη, αλλά και σε μια πιο μετριοπαθή εκδοχή του από την Τουρκία, θα κέρδιζε στις αλβανοκρατούμενες περιοχές ραγδαία έδαφος, ειδικά στα φτωχά στρώματα του πληθυσμού.
Υφεση
Το φαινόμενο της ανεξέλεγκτης δράσης των φανατικών ιεροδιδασκάλων και της παράνομης λειτουργίας τζαμιών, ωστόσο, εμφανίζει μια κάποια ύφεση, σε σχέση με την επέλαση των περασμένων χρόνων, λόγω των ιδιαίτερα αυστηρών μέτρων που έλαβαν οι Αρχές, με εξαίρεση τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, όπου το κράτος και οι μηχανισμοί του σχεδόν δεν λειτουργούν και ο ουαχαβιτισμός διαδίδεται ανεμπόδιστα. Κατ’ άλλους, η θρησκευτική ριζοσπαστικοποίηση προσκρούει στην ιστορική πεποίθηση των Αλβανών ότι θρησκεία τους αποτελεί μόνο ο αλβανισμός.
Τα «κάστρα» τους τζιχαντισμού στη Βοσνία είναι κυρίως ορεινά απομακρυσμένα χωριά, τα οποία εγκατέλειψαν με τον πόλεμο οι Σέρβοι κάτοικοί τους και αργότερα πούλησαν τα σπίτια τους. Αγοραστές τους ήταν Βόσνιοι ουαχαβίτες και σαλαφιστές.
Με την πάροδο του χρόνου και καθώς ήταν αποκομμένα από τον κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό ιστό τής ούτως ή άλλως παράλυτης χώρας, μετατράπηκαν σε εστίες καλλιέργειας ισλαμικού φανατισμού, όπου τους νόμους του κράτους υποκατέστησε η σαρία.
Οι τρομοκρατικές επιθέσεις ισλαμιστών σε στόχους στη Βοσνία άρχισαν από το 2002 και εξακολουθούν και σήμερα, με τη χώρα αυτή να είναι η μόνη στη Βαλκάνια στην οποία εκδηλώνονται τρομοκρατικές ενέργειες και η δεύτερη στην Ευρώπη, μετά το Βέλγιο, σε αριθμό πολιτών της που πολεμούν για λογαριασμό του ISIS στη Συρία και το Iράκ.
Η αστυνομία, ακόμα και τώρα, αποφεύγει να εμφανίζεται στα «χωριά του Αλλάχ» και μάλιστα το 2010 χρειάστηκε δύναμη εξακοσίων οπλισμένων ανδρών των ειδικών δυνάμεων για να μπορέσει να εισβάλει σε δύο από αυτά, την Γκόρνια Μάοτσα και την Οβσα, που θεωρούνται προπύργια του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Στις δε έρευνες, που έγιναν σε σπίτια, βρέθηκαν όπλα, εκρηκτικά και ζώνες που χρησιμοποιούν οι βομβιστές αυτοκτονίας.
Και αν οι τζιχαντιστές που επιστρέφουν από τη Μέση Ανατολή –γύρω στους εκατό τους υπολογίζουν οι αρμόδιες υπηρεσίες–τελούν σε καθεστώς επιτήρησης και θεωρούνται μάλλον εξουδετερωμένοι, οι ανησυχίες των Αρχών στρέφονται στους πιθανούς άγνωστους «μοναχικούς λύκους», αυτούς που μπορεί να στρατολογούνται στα παράνομα τζαμιά, φοβούμενες πιθανές επιθέσεις όμοιες με αυτές στη Δυτική Ευρώπη.