Η πολιτική ζωή του ...
τόπου, της χώρας μας, χαρακτηρίζεται από μια γενικευμένη υποκρισία και ψευδεπίγραφα διλήμματα.
Υποκρισία. Ένα από τα πλέον συνηθισμένα ελαττώματα των πολιτικών και ίσως μια από τις κυριότερες αιτίες απογοήτευσής τους από τους άλλους ανθρώπους.
Το βασικό είναι να "εκπαιδευτούμε", στο να αναγνωρίσουμε τους πολιτικούς που υποκρίνονται, ούτως ώστε, να μην τους επιτρέψουμε να μας κάνουν κακό (με την υποκρισία τους), ή να αφήνουμε τον εαυτό μας να γίνεται θύμα τους.
Οι πολιτικοί με την υποκρισία παραποιούν τα λόγια, τις κινήσεις,τις συμπεριφορές τους.
Μιλάνε με ψέματα, αντί να μιλάνε με την αλήθεια και κρύβουν όλα αυτά που θα έπρεπε να αποκαλυφθούν.
Και επειδή γράφω για τους πολιτικούς και την υποκρισία τους, καλώς ή κακώς είναι περιτριγυρισμένοι από επικοινωνιολόγους, που είναι σύμμαχοι στο όλο εγχείρημα.
Οι επικοινωνιολόγοι... που στην ουσία διαμορφώνουν την εικόνα που βγαίνει προς τα έξω ανάλογα με το κοινό στο οποίο απευθύνονται.
Ακόμη και αυτό που παρακολουθούμε καθημερινά στην τηλεόραση δεν είναι τίποτα άλλο από μια κατασκευασμένο μόρφωμα, το οποίο απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα.
Γνωρίζουν όλοι τους πολύ καλά, ότι πλέον οι πολιτικοί δυσκολεύονται να πείσουν την κοινωνία, όπως έκαναν στο παρελθόν.
Ίσως γιατί το μορφωτικό επίπεδο του μέσου πολίτη έχει ανέβει και πλέον αναλύει περισσότερο τα τεκταινόμενα που διαδραματίζονται στην χώρα.
Οι εναλλακτικές μορφές ενημέρωσης που υπάρχουν πλέον στο διαδίκτυο παρέχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα των γεγονότων και όχι αυτήν την που κάποιοι ήθελαν να παρουσιάσουν.
Η πραγματικότητα είναι ότι χρειάστηκαν τρία μνημόνια για να αλλάξει ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τους πολιτικούς.
Ο κόσμος έχει πλέον κουραστεί με τα ψέματα και την υποκρισία εκ μέρους του πολιτικού συστήματος.
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές χρειάζονται ηγέτες που να που επιτέλους την αλήθεια στο λαό.
Κλείνοντας πιστεύω ότι σήμερα υπάρχει έλλειψη προσώπων ανάλογου διαμετρήματος στην πολιτική σκηνή και είναι ιδιαίτερα αισθητή.