Η εθνική ομάδα, στο ...
πλαίσιο της 5ης αγωνιστικής του 8ου προκριματικού ομίλου για το Μουντιάλ 2018, αναδείχθηκε ισόπαλη 1-1 με το Βέλγιο.
Την αδιαμφισβήτητα καλύτερη ομάδα του ομίλου και μια από τις καλύτερες στον κόσμο. Οι «κόκκινοι διάβολοι» βρίσκονται στην 5η θέση της σχετικής λίστας που καταρτίζει η FIFA. Και από την Ευρώπη μόνο η Γερμανία είναι ψηλότερα τους (3η). Οι «γαλανόλευκοι», αντίστοιχα, κατέχουν την 46η θέση.
Κατά μια ανάγνωση λοιπόν, το γεγονός ότι η ελληνική ομάδα επιστρέφει από τις Βρυξέλλες μ' ένα βαθμό, είναι επιτυχία και προκαλεί χαρά. Κατά μια άλλη, το δεδομένο πως απώλεσε δύο βαθμούς, μια... ανάσα πριν το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, δημιουργεί λύπη. Οι εκτιμήσεις αποδίδονται πλήρως με το κλασικό τσιτάτο περί μισοάδειου ή μισογεμάτου ποτηριού.
Ο Κάρλος Ζέκα μίλησε για «πολύ σημαντικό αποτέλεσμα. Ήρθαμε για τη νίκη και αν δεν ήταν αυτό δυνατό, τουλάχιστον θέλαμε να πάρουμε την ισοπαλία. Το καταφέραμε και με λίγη τύχη παραπάνω μπορούσαμε να πάρουμε και τους 3 βαθμούς» είπε. Ο Μίκαελ Σκίμπε, μίλησε για άσχημη ισοπαλία: «Δεν είμαι ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα. Είναι άσχημη η ισοπαλία έτσι όπως ήρθε, καθώς δεν μπορέσαμε να πάρουμε τη νίκη. Παρά το γεγονός πως την αγγίξαμε. Όπως ήρθε η ισοπαλία ήταν σαν ήττα για εμάς, όπως το ακριβώς αντίστροφο ήταν η ισοπαλία με τη Βοσνία».
Όπως και να 'χει ο αγώνας που προκάλεσε... χαρμολύπη, αναπαύεται στην αγκαλιά της ιστορίας και δεν μπορεί ν' αλλάξει κάτι. Αυτό που μπορεί - και πρέπει - να γίνει (πρώτιστα από τον ομοσπονδιακό εκλέκτορα, τους συνεργάτες του και τους ποδοσφαιριστές) είναι να εξαχθούν χρήσιμα, για το μέλλον, συμπεράσματα. Από τα θετικά και από τα αρνητικά στοιχεία που παρουσίασε, στο «King Baudouin Stadium», η εθνική. Γιατί, ανεξάρτητα από το θετικό αποτέλεσμα που θα μπορούσε να είναι θετικότερο, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας μας είχε και από τα δύο.
Μεγάλο κέρδος, είναι πως η εθνική ξαναγίνεται ομάδα. Ή πιο σωστά μια μονιασμένη ομάδα. Όπως επισημαίνουν και οι πρωταγωνιστές, δηλαδή οι διεθνείς. Και αυτό, αν θυμηθούμε το πρόσφατο παρελθόν, είναι πολύ βασικό συστατικό. Για την πορεία επιστροφής στις επιτυχίες και τις μεγάλες διοργανώσεις. «Ήμασταν μια μεγάλη οικογένεια. Εγώ είχα ξαναπεί πως στόχος δεν ήταν να περάσουμε στο Μουντιάλ αλλά να ξαναγίνουμε ομάδα» είπε ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος. «Να παρουσιάσουμε μία εικόνα οικογένειας, μίας ομάδας που θα "πεθαίνει" ο ένας για τον άλλον» ανέφερε ο Ανδρέας Σάμαρης, συνομολογόντας το στόχο. «Είμαστε μια παρέα και αυτό βγαίνει στο γήπεδο» πρόσθεσε ο Κώστας Σταφυλίδης.
 |
Έτερο κέρδος, είναι ο Στέφανο Καπίνο. Η εμφάνιση του ήταν πειστική. Έδειξε ότι μπορεί να στηριχθεί και πάνω του η εθνική, δημιουργώντας έναν «ευχάριστο πονοκέφαλο» στον ομοσπονδιακό εκλέκτορα. Την αξία της απόδοσης του, αυξάνουν δύο δεδομένα που πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την αξιολόγηση. Ότι για καιρό δεν αγωνιζόταν στον Ολυμπιακό και επανήρθε στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Όπου ήταν ο καλύτερος της ομάδας του. Καθώς επίσης, πως η χθεσινή ήταν η πρώτη του συμμετοχή σε επίσημο παιχνίδι με το εθνόσημο στο στήθος.
Θετική, στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, ήταν και η εν γένει ανασταλτική λειτουργία. Με βάση, τη δυναμικότητα της αντιπάλου ομάδας, τις ικανότητες των Βέλγων ποδοσφαιριστών. Η αμυντική γραμμή, αν και δεν απέδωσε στα ίδια επίπεδα όλη η τετράδα, θύμησε άλλες εποχές. Ο Βασίλης Τοροσίδης έμεινε μακριά από τον «καλό εαυτό» του. Ο Γιώργος Τζαβέλλας πάλεψε, θα μπορούσε να αποφύγει κάποια λάθη και να τα πάει καλύτερα. Όμως το κεντρικό δίδυμο της «γαλανόλευκης», Σωκράτης Παπασταθόπουλος και Κώστας Μανωλάς, ήταν «κέρβεροι». Ανταποκρίθηκαν στα καθήκοντα τους, κάλυψαν και τα κενά που δημιούργησε η «χαμηλότερη πτήση» των άλλων δύο αμυντικών. Το γεγονός ότι ο Ρομέλου Λουκάκου σκόραρε, δε μειώνει την εμφάνιση του Μεσσήνιου αμυντικού. Το θεμέλιο της εθνικής (άμυνα) δείχνει και πάλι αξιόπιστο. Σαφώς μπορεί να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο αλλά - συγκριτικά με το όχι μακρινό παρελθόν - δείχνει ξανά έτοιμο για να στηριχθεί πάνω του το υπόλοιπο οικοδόμημα.
Η εθνική βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο. Ο εφιάλτης που βίωσε δεν αφορούσε μόνο τον αποκλεισμό από την τελική φάση του Euro 2016. Αλλά - ουσιαστικά - τη διάλυση της ομάδας. Η οποία ξανασυγκροτείται. Αναμφίβολα, χρειάζεται χρόνο και θετικά αποτελέσματα. Το χθεσινό συμπεριλαμβάνεται σε αυτά. Και μπορεί να βοηθήσει στην απόκτηση ή τόνωση της αυτοπεποίθησης. Να... θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι τι μπορούν να κάνουν. Πάντα, με επίγνωση των δυνατοτήτων, σε ατομικό και συνολικό επίπεδο. Η Ελλάδα δεν μπορεί, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον, να γίνει Βέλγιο. Μπορεί όμως να ξαναγίνει μια ομάδα που θα παίρνει αποτελέσματα. Δε θα διασύρεται δύο φορές (εντός και εκτός έδρας) από τα νησιά Φερόε.
Στα αρνητικά στοιχεία του αγώνα στις Βρυξέλλες, προφανώς, κατατάσσεται η αδυναμία κατοχής ισχνή δημιουργία παιχνιδιού. Δεν είναι τομέας που η εθνική έχει λαμπρή και ζηλευτή παράδοση αλλά σε αρκετά παιχνίδια τα πήγε πολύ καλύτερα, απ' ότι χθες. Η μεσαία γραμμή στάθηκε ικανοποιητικά στα ανασταλτικά της καθήκοντα. Αλλά όχι στην ανάπτυξη και στην ορθολογική διαμόρφωση προϋποθέσεων για να απειληθεί η εστία του Κουρτουά. Για να υλοποιηθούν οι στόχοι, πρέπει να κινείται σε ψηλότερα επίπεδα.
Σοβαρή αδυναμία είναι και η απουσία «καθαρού» μυαλού. Η έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και αυτοσυγκράτησης. Στο «King Baudouin Stadium», η αποβολή του Παναγιώτη Ταχτσίδη (για αχρείαστο και απρόσεκτο φάουλ, ενώ είχε κίτρινη κάρτα) μάλλον στέρησε δύο βαθμούς και την πρωτιά στη βαθμολογία. Πρώτα οι ίδιοι οι διεθνείς και κατόπιν ο Σκίμπε και η ΕΠΟ οφείλουν να αντιμετωπίσουν τέτοιες αβελτηρίες.
Αυτά βέβαια και πολλά άλλα που μπορεί να γράψει κάποιος, για τον αγώνα στο Βέλγιο, αφορούν όσα έγιναν. Άρα, δεν αλλάζουν. Πλέον, μπορούν να προσφέρουν μόνο μια σημαντικότατη υπηρεσία. Να χρησιμεύσουν ως παράδειγμα, ανάλογα, προς μίμηση ή αποφυγή. Με σωστή ανάλυση και αξιολόγηση, από τους καθ' ύλην αρμόδιους, να ενισχυθούν τα θετικά και να μειωθούν τα αρνητικά στοιχεία. Ώστε, αρχής γενομένης από τη Ζένιτσα στην αναμέτρηση με τη Βοσνία, η εθνική σε κάθε παιχνίδι να παρουσιάζεται καλύτερη και πιο αποτελεσματική. Να πλησιάζει όλο και περισσότερο, στην υλοποίηση του ποθητού. Δηλαδή της πρόκρισης στα τελικά του Μουντιάλ 2018. Η οποία, είναι τόσο κοντά όσο είναι και μακριά. Το ποιά τελικά θα είναι η «πραγματική» απόσταση, εξαρτάται από τον Σκίμπε και τους παίκτες του.