Θυμάμαι τα ...
μαθητικά μου χρόνια στο 4ο Δημοτικό σχολείο Κατερίνης σε παλιότερα χρόνια οι τοίχοι γύρω - γύρω των σχολικών αιθουσών ήταν γεμάτοι από πίνακες ηρώων του 1821.
Θυμάμαι, είχαμε γίνει φίλοι μαζί τους και με τη φαντασία μας πλάθαμε όνειρα για τους δικούς μας ρόλους σ’ εκείνες τις δύσκολες εποχές.
Και ο δάσκαλος, μάς έβαζε μπροστά στο γεωφυσικό χάρτη (που δεν είχε τοποθεσίες) και έπρεπε να βρούμε και να δείξουμε με το δάκτυλό μας (σχεδόν αυτόματα και με κλειστά μάτια ) πού ήταν τα Δερβενάκια, το Σούλι, το Μανιάκι, το Χάνι της Γραβιάς, η Αλαμάνα κλπ.
Αναρωτιέμαι σήμερα τέτοια μέρα (25 Μαρτίου), τα παιδιά γνωρίζουν την ιστορία του λαού μας;
Θεωρώ ότι είναι βασικό στοιχείο της αυτογνωσίας τους, αλλά μήπως δεν είναι μόνο ευθύνη του σχολείου και των εκπαιδευτικών αλλά και της οικογένειας;
Δεν θέλω να μακρηγορώ, πιστεύω όμως ότι, αν η εν λόγω συζήτηση δεν αρχίσει από την οικογένεια και από τα μικρά χρόνια των παιδιών, δεν θα αποκτήσει ριζώματα η σχέση μας με την ιστορία.
Χρόνια Πολλά σε όλους...μικρούς και μεγάλους.