Όποιος πιστεύει ότι ...
η διαπραγμάτευση έφτασε στο τέλος της, πλανάται πλάνην οικτράν.
Η όποια πρόοδος, θα φανεί τις επόμενες ημέρες.
Η πολιτική συμφωνία που υπήρξε ήταν υποχώρηση της κυβέρνησης διότι αποδέχθηκε την προνομοθέτηση των μέτρων.
Το έχω πει πολλές φορές ραδιοφωνικά, ότι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των ξένων, η επιστροφή καταθέσεων στις τράπεζες, η εκδήλωση ενδιαφέροντος για επενδύσεις δεν συμβαίνουν με το πάτημα ενός κουμπιού.
Οι δανειστές ζητούν εδώ και χρόνια πραγματικές μεταρρυθμίσεις στο ελληνικό κράτος, όμως, τελικά οι μόνες συμφωνίες που υλοποιούνται αφορούν σε μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Η κυβέρνηση, δεν πρέπει να αφήσει τον χρόνο να περάσει και να αρχίσει τις καθυστερήσεις σε ό,τι αφορά αυτά που δεσμεύτηκε.
Επειδή στην Ελλάδα κάθε αξιολόγηση διαρκεί μήνες, θεωρώ ότι, απαιτείται σοβαρότητα όταν διακυβεύεται το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και το μέλλον των επόμενων γενεών.
Δυστυχώς η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α - ΑΝ.ΕΛ εκχωρεί κάθε δυνατότητα ελιγμών των επόμενων κυβερνήσεων για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.
Εύχομαι να κάνω λάθος. Αλλά ίσως αυτή η συμφωνία να είναι το σκληρότερο μνημόνιο (4ο μνημόνιο) για μετά το 2018 που έχει ποτέ νομοθετηθεί.
Άλλωστε το φθινόπωρο θα ανοίξει η συζήτηση και για την τρίτη αξιολόγηση και ο βασικός στόχος είναι να βγει η χώρα από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια.
Κλείνοντας εύχομαι, τον λογαριασμό να μην το πληρώσουν και πάλι οι φτωχότεροι.
Και ένα ερώτημα, θα συνεννοηθούμε επιτέλους όλοι μεταξύ μας την ύστατη στιγμή;