Με στρατιωτικές τιμές, κόκκινα ...
χαλιά, ιστορικούς συμβολισμούς, ύμνους στην ελληνορωσική φιλία, αλλά και... μουρμούρα, πραγματοποιήθηκαν στη Θεσσαλονίκη τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα της βασίλισσας της Ελλάδας και πριγκίπισσας της Ρωσίας Ολγας Κωνσταντίνοβνα, συζύγου του βασιλιά Γεωργίου του Α΄.
Το ύψους τριών μέτρων γρανιτένιο άγαλμα, είναι δωρεά στον δήμο Θεσσαλονίκης, της Πανρωσικής Στρατιωτικής Ιστορικής Ενωσης, του «Φιλανθρωπικού Ιδρύματος Ιβάν Σαββίδης», της «Ομοσπονδιακής Εθνικής και Πολιτιστικής Αυτονομίας των Ελλήνων της Ρωσίας» και του ρωσικού υπουργείου Πολιτισμού, για τη συμπλήρωση των 165 χρόνων από τη γέννηση της «Ολγας των Ελλήνων».
Θα στέκει εφεξής πλάι στον μαρμάρινo και μάλλον περιθωριοποιημένο ανδριάντα του συζύγου της, ο οποίος δολοφονήθηκε στο σημείο εκείνο (σημερινή οδός Βασιλέως Γεωργίου) στις 5 Μαρτίου 1913 από κάποιον «αναρχικό» ονόματι Αλ. Σχοινά, ενώ περπατούσε στον δρόμο χωρίς προσωπικούς φρουρούς και σωματοφύλακες.
Δεν «επιστρέφει», πάντως, χωρίς (μικρο)περιπέτειες στο «πλευρό» του συζύγου της η Ρωσίδα εστεμμένη. Στο δημοτικό συμβούλιο υπήρξαν αντιδράσεις εκ μέρους της αριστερής, ήσσονος, αντιπολίτευσης που θεώρησε ότι με την αποδοχή της δωρεάς, ο Δήμος Θεσσαλονίκης δίνει «άφεση αμαρτιών» στη μοναρχία, με τον Γιάννη Μπουτάρη να απαντάει λέγοντας πως «δεν μπορούμε να διαγράψουμε την ιστορία».
Τα «βάσανα» της γρανιτένιας πριγκίπισσας όμως συνεχίστηκαν και εκτός αιθούσης του Δημοτικού Συμβουλίου, καθώς άλλαξε την τελευταία στιγμή ο τόπος εγκατάστασης του ανδριάντα που αρχικά ήταν να τοποθετηθεί σε ακάλυπτο χώρο δίπλα στο κτίριο του παλιού ιταλικού προξενείου, πλην όμως, κρίθηκε ότι δεν δένει αρμονικά με το υπέροχο, πλην εγκαταλελειμμένο, διατηρητέο, όπου στην Κατοχή πλαστογραφούνταν από τον πρόξενο Ζαγκόνι έγγραφα που έσωσαν πολλούς Εβραίους.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, από σήμερα ένα ακόμα ρωσικό «αποτύπωμα» θα θυμίζει στις μελλοντικές γενεές τους ιστορικούς, εν προκειμένω μέσω ενός βασιλικού γάμου, δεσμούς των δύο λαών και την «αδιατάρακτη ελληνορωσική φιλία», στο όνομα της οποίας η μετακομμουνιστική Ρωσία επιχειρεί συστηματικά και κατά πολλούς όχι και τόσο αθώα, δεδομένου του εν εξελίξει γεωπολιτικού παιχνιδιού στην περιοχή, να αναδείξει την προαιώνια και πολύμορφη παρουσία της στην Ελλάδα.
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και ο αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης Αρκάντι Ντβορκόβιτς, θα εγκαταστήσουν παρουσία πλήθους επισήμων τη βασίλισσα Ολγα στον νέο της «θρόνο», σε απόσταση λίγων μέτρων από τον δολοφονημένο βασιλιά.
Δανός εκείνος, Ρωσίδα πριγκίπισσα της δυναστείας των Ρομανόφ εκείνη, παντρεύθηκαν το 1867, σε ηλικία 19 και 17 χρόνων αντίστοιχα, σε έναν όχι χωρίς γεωπολιτικές σκοπιμότητες γάμο, όπως οι περισσότεροι στα ευρωπαϊκά παλάτια τις εποχές εκείνες.
«Εκείνη την περίοδο, ο Γεώργιος Α΄ ήταν αποφασισμένος να βρει σύζυγο και η ιδέα ενός γάμου με μια Ρωσίδα Μεγάλη Δούκισσα, γεννημένη Ορθόδοξη, δεν του ήταν αδιάφορη», σημειώνεται στην ιστορική βιβλιογραφία. Και ο νεαρός μονάρχης, ο μακροβιότερος στην Ελλάδα, τη βρήκε, μάλλον όχι μέσα από «κεραυνοβόλο έρωτα», όταν «ταξίδεψε στην Αγία Πετρούπολη προκειμένου να επισκεφθεί τον τσάρο Αλέξανδρο Β΄ για να τον ευχαριστήσει για την υποστήριξη που του είχε παράσχει στην εκλογή του ως Βασιλιά των Ελλήνων».
Μετά τη δολοφονία του Γεωργίου, η Ολγα επέστρεψε στη Ρωσία, όπου τη βρήκε η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917. Κατάφερε να διαφύγει και να γλιτώσει από το μένος των Μπολσεβίκων και για ένα μικρό διάστημα, το 1920, η Ολγα θα αναλάβει την αντιβασιλεία της Ελλάδας. Το 1924 έφυγε από την Ελλάδα για την Ιταλία όπου και πέθανε το 1926.
Δέκα χρόνια μετά τον θάνατό της, η Ολγα θα βρει το τελευταίο της καταφύγιο στο βασιλικό κοιμητήριο του Τατοΐου και από σήμερα θα «ατενίζει» τον Θερμαϊκό.