(κλείνοντας επταετία), το σκηνικό που στήνεται, είναι τόσο ίδιο που έχει κουράσει και δεν δικαιολογεί καθυστερήσεις ή αστοχίες.
Οι πολίτες ακούν, διαβάζουν για ναυάγια, ρήξεις, υποχωρήσεις και στο τέλος έχουμε νέα μέτρα.
Οι πολιτικοί εκλέγονται για να βρίσκουν διεξόδους σε μια χώρα που βρίσκεται σε μεγάλη οικονομική και κοινωνική κρίση.
Η χώρα έχει πιάσει πάτο μετά από τόσα χρόνια κρίσης και μάλλον θα πρέπει να είμαστε ευτυχείς που... δεν έχουμε πάει πιο κάτω.
Αναμένοντας τα επόμενα μέτρα που θα πλήξουν τα εισοδήματά μας ή θα διαταράξουν την όποια τάξη έχουμε βάλει στη ζωή μας εν μέσω Μνημονίων, δεν χρειάζονται αριθμοί και πίνακες για να διαπιστώσει κανείς τη στασιμότητα της οικονομίας.
Είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι οι ευθύνες που προκύπτουν στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και όχι στον Έλληνα Πολίτη είναι ότι, η αποφυγή των ευθυνών προκύπτουν, αφενός από την κατάσταση της οικονομίας κι αφετέρου από τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει.
Έπειτα από τόσες θυσίες και από την κατάρρευση των εισοδημάτων, ξαναβλέπουμε το ίδιο έργο, διότι το τρίτο μνημόνιο που έφερε η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α - ΑΝ.ΕΛ ( που θεωρεί τα γνήσια των υπογραφών των προηγούμενων κυβερνήσεων), οδηγεί, στην πολιτική κατάρρευση.
Οι ευθύνες των πολιτικών πολλές και η χώρα έχει ανάγκη να κυβερνηθεί επιτέλους με σταθερότητα, με συνέπεια και συνεννόηση για να διασφαλιστούν οι προϋποθέσεις για ένα καλύτερο αύριο.
Όποιος δεν αντέχει να αποχωρήσει, διότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος.