Η χώρα ζει ...
την τελευταία και πιο επώδυνη φάση της καταστροφής της.
Με αυτή τη νοοτροπία, με αυτά τα μυαλά, πώς μπορεί να πάει μπροστά η χώρα;
Η αριστοδεξιά κυβέρνηση με τις πολιτικές ("μπαγαποντιές" - "κουτοπονηριές") μεθοδεύσεις, κάνουν ανεπανόρθωτες ζημιές στη χώρα.
Είναι αδιανόητο να γίνονται "παιχνίδια" όπως αυτή της παραχώρησης του ΟΛΠ στην Cosco.
Όταν διαγράφουν από τη σύμβαση, την υποχρέωση της Δημόσιας Διοίκησης να αποκρίνεται εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος στη χορήγηση εγκρίσεων (αδειών, εγκαταστάσεων, οικοδομών), αναρωτιέμαι μήπως έλλειψη σοβαρότητας στο πιο κρίσιμο θέμα για την ελληνική οικονομία;
Μακάρι να σταματούσαν τα "καραγκιοζιλίκια" διότι υπάρχει ζήτημα αξιοπιστίας της χώρας, είναι ζήτημα εμπιστοσύνης.
Όμως αυτή η "λαίλαπα" που ήρθε, δεν σταματάει εύκολα και δεν πρόκειται να βγει κάτι καλό αυτή η ιστορία, εκτός εάν, στηριχτούμε μόνο στις δικές μας δυνάμεις και να αρχίσουμε από το μηδέν.
Φαίνεται πως για πρώτη φορά «αριστερή» κυβέρνηση, οι λέξεις ελεύθερο επάγγελμα, ιδιωτική πρωτοβουλία, επιχειρηματικό κέρδος προκαλούν αλλεργία και έχουν βαλθεί με κάθε τρόπο να αφανίσουν οτιδήποτε έχει σχέση με αυτές.
Και οι κυβερνώντες, επιλέγουν τα πάντα τον βωμό μικροκομματικών συμφερόντων, ενώ η χώρα στενάζει.
Αλήθεια, πώς θα έρθει η ανάπτυξη, όταν κλείνει η μια επιχείρηση πίσω από την άλλη;
Αναρωτιέμαι, μήπως, διαλύεται ο παραγωγικός ιστός της χώρας;
Δυστυχώς η ελληνική κοινωνία φαίνεται, πως, δεν είναι από τις κοινωνίες που μαθαίνει από τα λάθη της.
Ίσως να απαιτηθεί πολύς χρόνος και αγώνες για να επιστέψει η χώρα στην ανάκαμψη, να έρθουν νέες επενδύσεις και να ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας.
Έχει διαλυθεί ο παραγωγικός ιστός της χώρας, ή μήπως για όλα φταίνε οι κακοί Ευρωπαίοι;
Η προσωπική μου άποψη είναι, ότι, ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται για το γεγονός ότι τα τελευταία έξι χρόνια υπονόμευσε οποιαδήποτε προσπάθεια έγινε για να σταθεί η Οικονομία στα πόδια της.
Μην ξεχνάμε ότι, καλούσε τον κόσμο σε φορολογική ανυπακοή, έθρεψε το κίνημα δεν πληρώνω, απειλούσε επενδυτές, έσπειρε τον διχασμό στην κοινωνία.
Θεωρώ ότι είναι μεθυσμένοι από την εξουσία και η παρέα που κυβερνά παίζουν τη χώρα στα ζάρια.
Η επόμενη λύση είναι να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις με πρόγραμμα, με μέθοδο και με όραμα. Κάποτε πρέπει να δούμε την πραγματικότητα.
Σήμερα έχουμε δύο δρόμους να διαλέξουμε, όπως στη μυθολογία με τον Ηρακλή, της Αρετής και της Κακίας.
Ο δρόμος της Αρετής, που θα είναι δύσκολος και ανηφορικός αλλά οδηγεί στην ανάπτυξη και την ευδαιμονία και ο δρόμος της Κακίας που είναι δελεαστικός και εύκολος, αλλά οδηγεί σε ακόμη χειρότερα δεινά που πέρασε τα τελευταία έξι χρόνια η πατρίδα μας.
Εμείς έχουμε τα γένια, εμείς έχουμε και τα χτένια.
Ας σκεφτούμε λοιπόν όλοι μας, ας απομονωθούμε για λίγο από την πολύβουη καθημερινότητα και ας αναλογιστούμε όλοι μας όπως ακριβώς και ο Ηρακλής.