Γράφω αυτό το κείμενο ...
την Κυριακή το πρωί χωρίς να ξέρω την εξέλιξη της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου.
Θεωρώ ότι νομοτελειακά η χώρα μας θα χάσει τη δυνατότητα της αυτοδιαχείρισης και παραδίδεται στις διαθέσεις των ξένων.
Δυστυχώς βιώνουμε «Ιστορικές» στιγμές σε μία περίοδο που είναι σαν να ζούμε τις τελευταίες μέρες μιας σύγχρονης Πομπηίας.
Νομίζω ότι σήμερα το βράδυ μπαίνει μία τεράστια ταφόπετρα πάνω από τη χώρα μας!
Το τραγικό είναι ότι "πωλείται η Ελλάδα" και είμαστε καταδικασμένοι.
Ίσως τώρα την ύστατη στιγμή πρέπει να κατανοήσουμε και να αντιληφθούμε το μέγεθος της ιστορικής ευθύνης.
Ίσως η περίοδος που διανύουμε να μείνει στην Ιστορία ως παράδειγμα διότι η χώρα ζει μία από τις πιο δραματικές στιγμές της ιστορίας της.
Κάθε μέρα που περνάει η χώρα μας βυθίζεται ολοένα και πιο βαθιά στον βούρκο και δεν γνωρίζω με ποιον τρόπο μπορεί να σωθεί και να αλλάξει.
Μήπως μας έχουν ψεκάσει, δεν μιλάμε και όλα γίνονται εις γνώση μας;
Γιατί σιωπούμε; Γιατί δεν αντιδράμε; Εμείς δεν είμασταν που με το παραμικρό βγαίναμε στους δρόμους και επαναστατούσαμε; Aκόμη και όταν ήθελαν το ...καλό μας!
Μήπως είμαστε εντελώς ανάξιοι αυτών που μας έδωσαν ελεύθερη την πατρίδα!
Μήπως είμαστε ανίκανοι να διατηρήσουμε αυτά που παραλάβαμε!
Κλείνοντας πιστεύω ότι, όλους θα μας κρίνει η ιστορία με τον χειρότερο τρόπο και θα κλάψουν για την κατάντια μας "οι νεκροί και οι αγέννητοι".