Του Ηλία Χρυσικού
Δεν θα γίνω ...
ισοπεδωτικός.
Κάλλιστα θα μπορούσα να γράψω πολλά και διάφορα.
Όμως συμφωνείται ότι :
Οι πολιτικοί μας, ενδιαφέρονται περισσότερο για τα βραχυπρόθεσμα πολιτικά οφέλη, παρά για το μακροπρόθεσμο συνολικό καλό;
Οι πολιτικοί μας, ενδιαφέρονται περισσότερο για τα βραχυπρόθεσμα πολιτικά οφέλη, παρά για το μακροπρόθεσμο συνολικό καλό;
Ότι δεν μπορούν να αγνοήσουν τις πεποιθήσεις που διαμορφώνει η βάση των ψηφοφόρων τους;
Ότι μερικοί από τους πολιτικούς μας χρησιμοποιούν τη μεγάλη ιδέα που έχουν σχηματίσει για τον εαυτό τους προκειμένου να επιβληθούν σε μια ολόκληρη κοινωνία;
Ότι στα παλιά καλά χρόνια, τους ενδιέφερε κατά κανόνα η προσφορά στην Ελλάδα, στους κατοίκους της εκλογικής τους περιφέρειας, η εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου, χωρίς ανταλλάγματα;
Ότι το ενδιαφέρον τους ήταν η ανιδιοτελής προσφορά, και όχι ο εύκολος και γρήγορος πλουτισμός;
Και τέλος αναρωτιέμαι, γιατί αφού τότε δεν υπήρχαν ευκαιρίες πλουτισμού, ευρωπαϊκά προγράμματα, προμήθειες, οπλικά συστήματα, μίζες και μιζαδόροι... σήμερα οι όροι να έχουν αντιστραφεί και πολλοί βουλευτές χωρίς χρήματα έγιναν πλούσιοι,πολύ πλούσιοι και κάτοχοι πανάκριβων διαμερισμάτων;
Δηλαδή πρέπει να τους πιάσουμε με την γίδα στην πλάτη ;