Μήπως ζούμε σ ένα απέραντο φρενοκομείο;


Όλα τα παρακάτω λαμβάνουν ...

 χώρα τη στιγμή που η Ελλάδα βιώνει, χωρίς αμφιβολία, μια από τις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της. 

Τα προβλήματα που έχουν συσσωρευθεί είναι πολλά και σε διαφορετικά επίπεδα, ενώ ταυτόχρονα, είναι εμφανής η ανεπάρκεια και η ανικανότητα των κυβερνώντων να ελέγξουν την κατάσταση και να εμπεδώσουν στους πολίτες ένα αίσθημα ασφάλειας.

Μήπως τελικά μας πουλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες;

Και αυτά διότι οδήγησαν τη χώρα σε εκλογές αφού υπέγραψαν το σκληρότερο μνημόνιο και τις κέρδισαν πανηγυρικά μαζί με τους ΑΝΕΛ.

Διότι έγραψαν στα παλιά τους υποδήματα τα άλλα κόμματα που έβαλαν πλάτη και απέτρεψαν την έξοδο της χώρας από την Ευρώπη και τώρα που έρχονται τα δύσκολα με το ασφαλιστικό, βγαίνουν και καταγγέλλουν την αντιπολίτευση γιατί δεν ξαναβάζει πλάτη.

Διότι καταργούν σε μια νύκτα όλες τις Διοικήσεις των Νοσοκομείων της χώρας με συνοπτικές διαδικασίες.

Διότι επαναφέρουν τη συνέντευξη ως κριτήριο για την επιλογή των διευθυντών στα σχολεία.

Διότι καταγγέλλουν τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης που τους πολεμάνε.

Διότι ασκούν ένα ιδιότυπο πολιτικό μπουλιγκ σε κάθε διαφορετική φωνή.

Διότι παρέδωσαν τις τράπεζες στους ξένους έναντι πινακίου φακής, ζημιώνοντας το κράτος με 25 δισ.

Διότι αποφασίζουν να δώσουν αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους με τη μορφή επιδομάτων με λεφτά που δεν έχουν.

Διότι σκέφτονται να αυξήσουν μάλιστα τις εργοδοτικές εισφορές που θα φέρουν νέες απολύσεις.

Αυτές οι διαπιστώσεις δεν έχουν καμία αντιπολιτευτική διάθεση διότι αποτυπώνουν απλώς τη γενική αίσθηση, την οποία αποκομίζει κάθε ένας που ζει και κινείται σ’ αυτόν τον τόπο και δεν παρασύρεται από "ροζ φαντασιώσεις και ιδεοληψίες".

Τώρα θα μου πείτε: έχουμε για πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση.
Όλα ωραία λοιπόν,  θεωρώ ότι πρέπει να αφήσουν τα πολιτικά ατοπήματα και τις γκάφες και σοβαρευτούν, πριν είναι πια αργά...