Η απόφαση της ...
κυβέρνησης να προωθήσει στη Βουλή για ψήφιση το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης είναι ένα αναγκαίο βήμα προσαρμογής της ελληνικής νομικής και κοινωνικής πραγματικότητας στις ανάγκες της εποχής μας.
Κι αυτό οφείλει να το αντιληφθεί και να το κατανοήσει η επίσημη Εκκλησία που επιμένει να συμπαρατάσσεται με τις ακραίες φωνές που προσπάθησαν τα τελευταία χρόνια να αποτρέψουν την ψήφιση του.
Η αναγκαιότητα της νομικής, επίσημης αναγνώρισης των ομόφυλων ζευγαριών, προκύπτει από τις αρχές της ισότητας των πολιτών και του σεβασμού της διαφορετικότητας, όπως αυτά προστατεύονται από το ελληνικό Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι έχει προηγηθεί η καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, λόγω του αποκλεισμού των ομόφυλων ζευγαριών από το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης .
Οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας οφείλουν να αντιληφθούν ότι ο δημόσιος χώρος πρέπει να είναι ανοικτός σε όλους τους πολίτες ότι κι αν πρεσβεύουν,όποιες ιδέες κι αν έχουν, σε όποια θρησκεία πιστεύουν είτε όχι. Μπορεί οι έλληνες πολίτες να είναι στην πλειονότητα τους χριστιανοί ορθόδοξοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το κράτος πρέπει να αντιμετωπίζει με διαφορετικά κριτήρια, όσους δεν ταυτίζονται μαζί της.
Οι ιεράρχες που εκτοξεύουν σήμερα απίστευτες κατηγορίες και κραυγές κατά του συμφώνου συμβίωσης, απαρνιούνται καταρχήν την ίδια τη γλώσσα αγάπης του Ευαγγελίου.
Αλλά και η επίσημη εκκλησία που επιμένει στις αντιδράσεις της είναι καιρός να αντιληφθεί ότι η εμπλοκή και ο εναγκαλισμός της με το κράτος και τις ευθύνες του περισσότερα προβλήματα δημιουργούν από όσα λύνουν.
Το μόνο σύμφωνο συμβίωσης που μπορεί να ισχύει σήμερα είναι τα του Θεού τω Θεώ και τα του κράτους τω κράτει.
ΤΟ ΒΗΜΑ