Ζούμε σε μια εθνική ...
ιδιαιτερότητα και οι πολίτες έχουν απαξιώσει την πολιτική.
Λίγη σημασία δίνουν στο ποιος τους εκπροσωπεί, απέχουν και δεν συμμετέχουν.
Ο καθένας βυθίζεται στο προσωπικό πρόβλημά του και δεν κοιτάζει πέρα και μακριά. Ο κόσμος θέλει θέσεις και όχι προσωπικά χτυπήματα.
Θέλει δεσμεύσεις για την επόμενη μέρα, σιγουριά, γνώση, εμπειρία, θέλει σοβαρότητα και υπευθυνότητα.
Το βάρος για την Κυβέρνηση και αντιπολίτευση είναι μεγάλο, πoυ καλούνται να σηκώσουν στους ώμους τους την ευθύνη.
Μήπως όμως μόνο, μία κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας με εγνωσμένου κύρους εξωκοινοβουλευτικό πρωθυπουργό και ειδικούς εξωκοινοβουλευτικούς στα καίρια παραγωγικά υπουργεία, παράλληλα με σταθερή κοινοβουλευτική στήριξη χωρίς πολιτικάντικα εμπόδια και κατευθύνσεις, μπορεί να αντιμετωπίσει τη κρίση με αξιόπιστη επαναδιαπραγμάτευση του 3ου Μνημονίου στη βάση επιχειρημάτων και με την λογική των ουσιαστικών διαρθρωτικών αλλαγών και των δυναμικών ισοδυνάμων;
Μήπως μία κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας θα μπορούσε να ζητήσει από τους δανειστές την πρόταξη της συζήτησης περί αναδιάρθρωσης του χρέους σαν την μόνη απαραίτητη προϋπόθεση για την λήψη ουσιωδών κι έκτακτων αναπτυξιακών μέτρων από την ελληνική κυβέρνηση στα πλαίσια βελτίωσης των όρων του 3ου Μνημονίου;
Σε αντίθετη περίπτωση οδηγούμαστε μαθηματικά και με ταχύτητα στην επίσημη χρεωκοπία και στο Grexit.