Το διακύβευμα είναι να...
σωθεί ο τόπος, καθώς χρειάζεται πολύ δουλειά.
Τα προβλήματα της χώρας είναι τεράστια και μετά από τόσα χρόνια ύφεσης πρέπει ν΄ αρχίσει να ελπίζει σε καλύτερες μέρες και δημιουργία ελπίδας για κάτι καλύτερο.
Προσωπικά έχω εκφράσει πολλές φορές τον προβληματισμό μου για την έλλειψη ικανότητας και την ιδεοληψία της κυβέρνησης.
Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και διατηρώ άσβεστη την φλόγα της ελπίδας.
Η Κυβέρνηση για να σταθεροποιηθεί και να μπορέσει να ορθοποδήσει ξανά, απαιτείται πάρα πολλή δουλειά, ιδιαίτερα εκτεταμένες γνώσεις και εξαιρετικά μεγάλη και εξειδικευμένη πρακτική εμπειρία εφαρμογής.
Θεωρητικές γνώσεις διαθέτουν, αλλά όχι πρακτική εμπειρία, στα τόσο σύνθετα και υπερδύσκολα ζητήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.
Το αξιοπερίεργο είναι πως δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους, με αποτέλεσμα την ανικανότητα εκπλήρωσης των στόχων του Ελληνικού προγράμματος.
Ως γεγονός, η αποτυχία εκπλήρωσης των στόχων, δεν είναι πρωτοφανές και κάθε φορά που οι κυβερνώντες επιλέγουν ισοδύναμα πιστεύω ότι είναι για κακό μας.
Για παράδειγμα, διαφωνώ με την νοοτροπία τους και με τη λέξη «ισοδύναμα» διότι εννοούν πάντα την αύξηση των φόρων ή τη μείωση μισθών και συντάξεων.
Ή μήπως δεν είναι έτσι.
Τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες πολίτες έχουν δει πολλές φορές τις κυβερνήσεις να κάνουν πολλών ειδών σοβαρότατα λάθη.
Η κρίση πρέπει να μας οδηγήσει σε ριζική αλλαγή συμπεριφορών, αλλά κυρίως νοοτροπίας σε όλα τα επίπεδα.
Η διαφορά τώρα βρίσκεται στο ότι οι εταίροι και δανειστές δεν έχουν πλέον υπομονή, ούτε διάθεση βοήθειας.
Πέρα απ’ τα συμφωνηθέντα η Κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς ώστε να διορθώσει τα λάθη.
Ενδεχομένως η κατάσταση να μη «γυρνάει», και η χώρα να βαδίζει ολοταχώς στο σχέδιο Σόιμπλε.
Προφανώς το Grexit να είναι προ των πυλών και μην έχει αποφευχθεί, αλλά αυτή τη στιγμή υπάρχουν ευκαιρίες και δυνατότητες να κλείσει οριστικά (η πόρτα του Grexit), την οποία την κρατούν μισάνοιχτη διάφοροι εχθροί της Ελλάδας στα κέντρα λήψης των αποφάσεων και στον κύκλο των πιστωτών.
Η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή και η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά δύσκολη.
Ευχή όλων των Ελλήνων είναι να ρίξουν όλοι (Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση) τους τόνους και να βοηθήσουν ο καθένας με τον τρόπο τους να επιτευχθεί το καλύτερο.
Όμως ως φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, διατηρώ άσβεστη την φλόγα της ελπίδας και είναι στο χέρι των πολιτικών μας να οδηγήσουν τη χώρα προς το καλύτερο ή προς το πολύ χειρότερο και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό απ’ όλα.
Τι δεν έχουμε καταλάβει λοιπόν;
Αναρωτιέμαι τελικά, είναι καλύτερα να μην διατηρούμε την ελπίδα;
Κλείνοντας, ας μην τρέφουμε αυταπάτες, χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας η οποία είναι επιβεβλημένη στη σημερινή εποχή.
Να καταλάβουμε πως ίσως να υπάρχει σωτηρία αφού γίνουν ανατροπές, ρήξεις και τομές παντού και σε όλα τα επίπεδα, παρ΄ ότι η περίοδος των ψευδαισθήσεων να έχει λήξει οριστικά.