Η χώρα παρακμάζει σε ...
όλα τα επίπεδα.
Το πολιτικό σύστημα δεν έκανε τις αναγκαίες τομές και πλέον οι παθογένειες εγκλωβίζουν τη χώρα.
Τα επτά χρόνια ύφεσης, εκ των οποίων πάνω από πέντε χρόνια με τρία διαδοχικά μνημόνια, μας οδήγησαν σε έναν φαύλο κύκλο.
Ο λογαριασμός στην Ελλάδα δεν βγαίνει. Το πολιτικό σύστημα κατέρρευσε, η οικονομία είναι κατεστραμμένη, η χώρα δείχνει να μην μπορεί να ξεφύγει από τη δίνη της κρίσης.
Μόνον ένα σοκ (όπως πχ μια τολμηρή παρέμβαση σαν αυτή που περιγράφει η Deutsche Bank για το ελληνικό δημόσιο χρέος), μπορεί να βοηθήσει στην ανάταξη της οικονομίας.
Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που είναι στο περιθώριο επειδή η Εφορία, τα Ταμεία, οι Δήμοι τους κατάσχουν τα ψίχουλα που έχουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς και ταυτόχρονα η Εφορία τους στέλνει νέες οφειλές με το ΕΝΦΙΑ κλπ
Οι καλύτεροι, οι πιο μορφωμένοι και καταρτισμένοι έλληνες διεκδικούν το μέλλον τους στο εξωτερικό.
Όμως, ας δεχθούμε πως υπάρχει σχέδιο και αρχίζει να δρομολογείται.
Ποιοι Έλληνες εργαζόμενοι θα στελεχώσουν, θα στηρίξουν, θα εργαστούν για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις;
Πείσαμε τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας να μη θεωρούμε αξιοπρεπές και κοινωνικά διαχειρίσιμο να εργαστούν στα χωράφια, στην οικοδομή ή στο εργοστάσιο, να γίνουν εργάτες ή τεχνίτες.
Προτιμούμε να τους έχουμε να περιμένουν διαμαρτυρόμενοι για την ανεργία στην καφετέρια, στερούμενοι εμείς οι ίδιοι το καφενείο και τα στοιχειώδη για να χρηματοδοτούμε τον καφέ και το ποτό τους.
Προτιμούμε την 4ωρη απασχόληση στα σούπερ μάρκετ και στις καφετέριες με 250 ευρώ τον μήνα (ίσως και λιγότερο), αντί να τους στείλουμε να καλλιεργήσουν δική μας (τους) γη και να κερδίσουν τη ζωή τους.
Δυστυχώς αυτή είναι η πικρή πραγματική εικόνα της ελληνικής κοινωνίας και όταν έρχονται εκλογές και μπορούμε να διαλέξουμε, κανένας δεν ακούει τους λίγους σώφρονες που λένε αλήθειες.
Και το παράλογο και το άδικο είναι καθημερινότητα διότι τα προβλήματα τρέχουν και οι παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας συνεχίζονται.