Αριέτα του ...
Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, για βαθύφωνο (μπάσο) και ορχήστρα. Φέρει τον αριθμό 541 στον κατάλογο Κέχελ με τα έργα του μεγάλου αυστριακού συνθέτη.
Γράφτηκε κατά παραγγελία τον Μάιο του 1788, προκειμένου να συμπεριληφθεί στην κωμική όπερα του Πασκουάλε Ανφόσι Le gelosie fortunate (Οι ευτυχισμένοι ζηλιάρηδες), που θα ανέβαινε στη Βιέννη στις 2 Ιουνίου 1788. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Μότσαρτ συνέθετε για άλλους συνθέτες και ιδιαίτερα για τον Πασκουάλε Ανφόσι (1727-1797).
Αν και η μουσική του ιταλού συνθέτη έχει σχεδόν ξεχαστεί στις μέρες μας, οι κατά παραγγελία άριες του Μότσαρτ, όπως η προκείμενη, παίζονται και ηχογραφούνται από σπουδαίους λυρικούς καλλιτέχνες, όπως οι Ντίτριχ Φίσερ-Ντίσκαου, Μπριν Τέρφελ και Τόμας Χάμπσον.
Στην όπερα του Ανφόσι η αριέτα Un Bacio Di Mano (Ένα Χειροφίλημα) ερμηνεύεται από τον κύριο Ζιρό, ένα σοφό και περπατημένο Γάλλο, που συμβουλεύει τον άβγαλτο Ντον Πομπέο να είναι προσεκτικός, όταν κορτάρει μια γυναίκα. Διαρκεί λιγότερο από δύο λεπτά και είναι ένα από τα «διαμαντάκια» του Μότσαρτ.
Το κύριο θέμα της αριέτας (δεξιοτεχνικό οπερατικό σόλο, αλλά και τραγούδι της κωμικής όπερας) είναι γνωστό στους φίλους της κλασσικής μουσικής από ένα κατοπινό έργο του Μότσαρτ, την πασίγνωστη και σπουδαία Συμφωνία αρ. 41, Του Διός, που πρωτοπαρουσιάστηκε στις 10 Αυγούστου 1788.