Η χώρα μας βρίσκεται υπό ...
ασφυκτική πίεση και σε δεινή θέση.
Ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά, χρήματα δεν υπάρχουν και η έξοδος είναι προ των πυλών αν δεν υπάρξει συμφωνία.
H 18 Ιουνίου θα είναι μία ημερομηνία σταθμός για την ελληνική κυβέρνηση τόσο σε οικονομικό όσο και σε διπλωματικό επίπεδο και θα κρίνει κατά πάσα πιθανότητα την πορεία της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κυβέρνησης.
Η ευθύνη της Κυβέρνησης είναι μεγάλη και ότι είναι να έρθει, πρέπει να έρθει πολύ γρήγορα γιατί το κλίμα αβεβαιότητας πρέπει να τελειώσει.
Φυσικά υπάρχουν ερωτήματα που απασχολούν τους περισσότερους Έλληνες, όπως:
Αν η χώρα μείνει εκτός προγράμματος και χαθεί η δόση των 7,2 δισ. ευρώ, τα 11 δισ. ευρώ του Ταμείου Χρηματοπιστωτικού Σταθερότητας και μαζί η επαφή με την Ευρώπη και το διεθνές οικονομικό σύστημα.
Άραγε θα διασφαλισθεί το τέλος της αβεβαιότητας για την ελληνική οικονομία, ώστε από την επόμενη να σηματοδοτηθεί η επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας;
Άραγε η (ενδιάμεση) συμφωνία θα εμπεριέχει νέα μέτρα λιτότητας που μεταφέρουν τα βάρη σε αυτούς που εδώ και χρόνια πληρώνουν το μάρμαρο;
Άραγε θα διαγραφεί μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του χρέους, παρ΄ ότι έχουν σταματήσει όλα τα δημόσια έργα παρ΄ ότι έχουν μαζέψει τα περισσότερα αποθεματικά από νοσοκομεία, πανεπιστήμια , ταμεία, δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις;
Πάντως όπου υπάρχει πολιτική βούληση υπάρχει και τρόπος. Το τι θα επακολουθήσει ουδείς μπορεί να το προβλέψει με ακρίβεια.