Μπορούμε να βγούμε...
άραγε από το ναρκοπέδιο και το τέλμα που ζούμε από το 2010;
Η Χώρα βαδίζει στα άκρα όρια της και η αλήθεια είναι ότι
η κατάσταση είναι οριακή.
Σήμερα αναρωτιέμαι εάν η ατμόσφαιρα αισιοδοξίας για αίσιο τέλος στις διαπραγματεύσεις είναι και συμφωνία με τους εταίρους μας.
Όμως η κατάσταση είναι κρίσιμη γιατί τη Μ. Τετάρτη γίνεται η δημοπρασία εντόκων γραμματίων για να αναχρηματοδοτηθούν τίτλοι ύψους 1,4 δισ. ευρώ.
Οι περισσότεροι από τους μισούς τίτλους που λήγουν βρίσκονται στα χέρια ξένων επενδυτών οι οποίοι δεν πρόκειται να τους ανανεώσουν.
Όλοι μας αναζητούμε την κοινή λογική, την μετριοπάθεια, την σύνεση και να τερματισθεί η νοσηρότητα.
Οι καιροί είναι δύσκολοι, καθώς η πολιτική είναι αυτή που μπορεί να κάνει κατά το δυνατόν ευκολότερη τη ζωή μας.
Οι ώρες είναι δύσκολες και απαιτείται ενότητα.
Τελευταία ακούγονται κραυγές απελπισίας γιαυτό απαιτείται συνεννόηση, περισσότερο από ποτέ.
Προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει να συνέλθουμε όσο είναι νωρίς, να μην έχουμε παρανοήσεις που οδηγούν σε αδιέξοδα, έτσι θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας ελεύθερα, αληθινά και με αξιοπρέπεια.