Κρίσιμο, αν όχι και ...
καθοριστικό, είναι το 48ωρο που ήδη διανύουμε. Τουλάχιστον έτσι το βλέπει η κυβέρνηση, κρίνοντας και από την προγραμματισμένη συνάντηση του πρωθυπουργού με τη Γερμανίδα καγκελάριο, αλλά και τις φερόμενες ως πιθανές με τον Ολάντ και τον Γιούνκερ. Στόχος της είναι να επιτύχει, αν είναι δυνατό, τον επιδιωκόμενο «έντιμο συμβιβασμό» μέχρι το τέλος του Απρίλη.
Οπωσδήποτε δεν είναι εύκολο όσο οι απαραίτητες συγκλίσεις δεν επιτυγχάνονται και όσο οι ελπίδες επενδύονται κυρίως στην εξεύρεση πολιτικής λύσης. Οι μέχρι τώρα προσπάθειες δείχνουν ότι εκείνο που κυρίως θα καθορίσει τη στάση των εταίρων και δανειστών μας είναι η αξιοπιστία του μεταρρυθμιστικού προγράμματος που έχουμε δεσμευτεί να παρουσιάσουμε και αναμένουν να δουν.
Αλλά τα χρονικά περιθώρια στενεύουν και η κυβέρνηση οφείλει να το συνεκτιμήσει και ανάλογα να πάρει τις αποφάσεις της και να σχεδιάσει τις κινήσεις της. Η παράταση της εκκρεμότητας προσθέτει καθημερινά νέα προβλήματα στην ήδη πολύπαθη οικονομία της χώρας. Η προσφυγή ακόμη και στα αποθεματικά των ελεγχόμενων από το Δημόσιο φορέων σημαίνει ότι φτάσαμε πλέον στο σημείο «να τρώμε τις σάρκες μας», προκειμένου να φανούμε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας και ν' αποφύγουμε κάποιο ενδεχόμενο ατύχημα.
Σωστά η κυβέρνηση θεωρεί ότι η υπό εξέλιξη διαπραγμάτευση δεν έχει να κάνει μόνο με την ολοκλήρωση του δανειακού προγράμματος, αλλά αποτελεί και ένα πρώτο και σημαντικό βήμα για τη νέα φάση της προσπάθειας στην οποία πρέπει να εισέλθει η χώρα επιδιώκοντας την παραγωγική της ανασυγκρότηση.
Όσο, όμως, η έναρξη αυτής της φάσης καθυστερεί, τόσο δυσχερέστερη θα είναι η επιτυχής εξέλιξή της και τόσο μεγαλύτερο το κόστος που τελικά θα καταβάλουμε και ως λαός και ως χώρα.