Ολοκληρώνεται τη ...
Δευτέρα, με την τρίτη ψηφοφορία, η διαδικασία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας κι εκείνο που δυστυχώς καταγράφεται από όλα όσα διαδραματίστηκαν τις προηγούμενες μέρες είναι πως αντί για τον επιβεβλημένο προβληματισμό σε σχέση με τα θετικά και τα αρνητικά της εκλογής ή μη Προέδρου, η κοινή γνώμη αλλά και ο πολιτικός κόσμος ασχολήθηκαν κυρίως με την υπόθεση Χαϊκάλη.
Δεν ξενίζει το φαινόμενο. Κατά κανόνα έτσι συμβαίνει. Τα μεγάλα και σοβαρά υποχωρούν μπροστά στα μικρά και ασήμαντα κι εκείνο που τελικά μετράει είναι ο εντυπωσιασμός. Αντί να σταθμίζουμε τα θετικά ή τα αρνητικά της μιας ή της άλλης επιλογής και ανάλογα να αποφασίζουμε, πελαγοδρομούμε -πολίτες, πολιτευόμενοι, αλλά και πολιτικοί- μέσα στον κυκεώνα των εντυπώσεων που επιδιώκουν τον αποπροσανατολισμό.
Τέτοιους σκοπέλους είναι που θα πρέπει να αποφύγουν οι βουλευτές στην πορεία που θα χαράξουν για την τρίτη ψηφοφορία. Εξυπακούεται ότι η επιλογή που θα κάνουν είναι αποκλειστικά δική τους υπόθεση, αλλά οφείλουν να την κάνουν με μοναδικό κριτήριο το παρόν και το μέλλον του τόπου.
Τίποτα άλλο δεν θα πρέπει να τους απασχολήσει, καμία άλλη σκοπιμότητα δεν θα πρέπει να υπαγορεύσει την απόφασή τους.
Κι επειδή το ενδεχόμενο να χρειαστεί να οδηγηθούμε τελικά στη λύση των πρόωρων εκλογών θεωρείται από πολλούς ότι είναι η πιθανότερη κατάληξη, το ίδιο -και σε μεγαλύτερο μάλιστα βαθμό- θα πρέπει να ισχύσει και για το εκλογικό σώμα. Προσπάθειες αποπροσανατολισμού, απ' οποιαδήποτε πλευρά κι αν προέλθουν, θα πρέπει να αγνοηθούν. Πολύ περισσότερο μάλιστα αν συνδυάζονται ευθέως και με την πρακτική της εκτόξευσης λάσπης. Κάποτε θα πρέπει πολιτικοί και πολίτες να καταλάβουμε ότι η εκλογική διαδικασία προϋποθέτει σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Τίποτα λιγότερο.