Δεν είναι η πρώτη φορά που ...
τα πνεύματα οξύνονται με αφορμή το ζήτημα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Πολλές φορές στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας μετά τη δικτατορία η Βουλή πέρασε από αναταράξεις προκειμένου να εκλεχθεί τελικά Πρόεδρος, ενώ οι διεργασίες και το πολιτικό παρασκήνιο ήταν πάντα πλούσιο και γεμάτο εκπλήξεις.
Το ελληνικό παράδοξο είναι πως ιστορικά οι επιλογές που θα φάνταζαν εύκολη διαδικασία πέρασαν δια πυρός και σιδήρου ενώ άλλοι υποψήφιοι που κανείς δεν θα μπορούσε να υποψιαστεί βρήκαν τις απαραίτητες συναινέσεις στην ελληνική Βουλή και ορκίστηκαν με τον όρκο του Πρώτου πολίτη της χώρας.
Ο Κωστής Στεφανόπουλος είχε αποχωρήσει από την Νέα Δημοκρατία, μετά την δεύτερη αποτυχημένη προσπάθεια να αναλάβει τα ηνία της δεξιάς παράταξης, εκείνη τη φορά από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1985.
Όταν όμως το 1994 το κόμμα του αποτύγχανε να εκλέξει ευρωβουλευτή και ανέστειλε τη λειτουργία του, λίγοι μπορούσαν να προβλέψουν πως θα μπορούσε να είναι υποψήφιος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πόσω μάλλον να τύχει της ευρείας αποδοχής των βουλευτών, αλλά και της κοινής γνώμης.
Ενδιαφέρουσα είναι μάλιστα η φράση του Αβέρωφ μετά την ανακοίνωση της αποχώρησης Στεφανόπουλου από τη ΝΔ: "Το πρόβατο που φεύγει απ’ το μαντρί το τρώει ο λύκος".
Ο κύριος Στεφανόπουλος αποτέλεσε την επιλογή της Πολιτικής Άνοιξης του Αντώνη Σαμαρά, η οποία στηρίχτηκε και από το ΠΑΣΟΚ, απέναντι στην επιλογή Αθανάσιου Τσαλδάρη από πλευράς Νέας Δημοκρατίας.
Τελικά μήπως η ζωή κύκλους ...κάνει;