Στην πολιτική, όταν υπάρχει ...
μεγάλη αναταραχή χρησιμοποιούν μια φράση που τα λέει όλα: «φουσκώνει η χύτρα και είναι έτοιμη να εκραγεί».
Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Μπαίνουμε σε μεγάλη αναταραχή και για την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου δεν θα είναι καθόλου υπέροχη κατάσταση.
Ίσως δεν ήταν τυχαία η φράση που χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός το Σάββατο στη Θεσσαλονίκη με τη χειροβομβίδα που του έδωσαν και αυτός την πήρε και την εξουδετέρωσε. Σε αντίθεση με άλλους που μόλις είδαν την καταστροφή έγιναν λαγοί…
Όπως όλα δείχνουν ο Σαμαράς καλείται για άλλη μια φορά να γίνει… πυροτεχνουργός αφού μια ακόμη χειροβομβίδα ετοιμάζεται να σκάσει.
Όσοι έχουν μια στοιχειώδη πολιτική διαίσθηση θα καταλαβαίνουν ότι το καζάνι βράζει επικίνδυνα και η χώρα κινείται και πάλι στην κόψη του ξυραφιού. Η κατάρρευση του χρηματιστηρίου χθες και η άνοδος των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων πάνω από το 6,50% είναι αποτέλεσμα του φόβου που αισθάνονται οι ξένοι επενδυτές.
Το λένε ξεκάθαρα ότι οι Έλληνες είναι έτοιμοι να χύσουν την καρδάρα. Φοβούνται ότι θα υπάρξει σύγκρουση με την τρόικα, ότι τα «κουκιά» δεν βγαίνουν για τον Πρόεδρο κι ότι αργά ή γρήγορα θα πάμε σε εκλογές.
Και τρέμουν στην ιδέα ότι θα προκύψει ένα πολιτικό ατύχημα που θα τινάξει στον αέρα ότι επιτεύχθηκε τα τελευταία δύο χρόνια. Διότι μπορεί η χειροβομβίδα να είναι ίδια με το 2012, μόνο που τώρα η οικονομία έχει συμμαζευτεί και δεν είναι το χάλι που παρέλαβε ο Σαμαράς.
Δυστυχώς κάποιοι, πολλοί μάλιστα, εδώ την Ελλάδα οδηγούν τη χώρα στον γκρεμό. Και τελικά μόνο ο Σαμαράς είναι ο μόνος που δε θέλει εκλογές, όχι για προσωπικό όφελος, αλλά γιατί βλέπει ότι θα χαθεί η τεράστια προσπάθεια που έγινε.
Όποιος έχει μάτια βλέπει ότι η πατρίδα βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί και η κυβέρνηση είναι σε βαθιά κρίση πιεζόμενη από παντού. Ας κάνει κάποιος τη σύνθεση των όσων έχουν συμβεί ή ειπωθεί και θα αντιληφθεί την κατάσταση.
Από τη μια ο Τζιτζικώστας ζητά να φύγει ο Σαμαράς και να βρεθεί ένας… σωτήρας. Τυχαία το είπε;
Δε νομίζουμε. Κάποιοι επιχειρούν να φτιάξουν κλίμα για να πάρουν τη ρεβάνς από τον πρωθυπουργό που τους χάλασε τη σούπα το 2009.
Είναι τυχαίο ότι η Ντόρα άρχισε τα ραντεβουδάκια ξανά και κάνει παρεμβάσεις όπου βρεθεί κι όπου σταθεί;
Τυχαίο είναι ότι στο ΠΑΣΟΚ του 1% τσαντίστηκαν επειδή ο Σαμαράς είπε ότι είναι η ΝΔ η μεγάλη δημοκρατική παράταξη;
Είναι άραγε τυχαίες όλες οι εξαγγελίες για μονομερείς ενέργειες από πλευράς κυβέρνησης με φοροελαφρύνσεις; Ή μήπως είναι τυχαίο το άνοιγμα Σαμαρά από τη Θεσσαλονίκη στο πατριωτικό κόμμα;
Και η κατάρρευση ομολόγων και χρηματιστηρίου ενδεχομένως να εκπορεύεται και από τους νευριασμένους ξένους του ΔΝΤ και των Βρυξελλών που δε θέλουν να ακούνε ότι κάποιος τους πάει κόντρα και θέλει να τους διώξει πριν εκείνοι αποφασίσουν να φύγουν.
Και μέσα σε όλα αυτά η κυβέρνηση πιέζεται από παντού. Από τον Τσίπρα που μεγάλωσε αίφνης η σκιά του. Από τους λαϊκιστές που δε θέλουν να χάσουν τα ψηφαλάκια. Από τους βουλευτές που δεν μπορούν ούτε από τα γραφεία τους να ξεμυτίσουν. Από το ΠΑΣΟΚ που σβήνει και από τη ΔΗΜΑΡ που ετοιμάζει απορρόφηση από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και φυσικά από τους δανειστές που θέλουν να πάρουν τα φράγκα τους και δεν νοιάζονται για τίποτε άλλο.
Είμαστε λοιπόν μπροστά σε μια πολύ μεγάλη αναταραχή, σε έναν πολύ σκληρό χειμώνα και μια ακόμη χειρότερη άνοιξη. Το ζήτημα είναι ένα και είναι ερώτημα: Τι θέλει ο ελληνικός λαός;
Είναι έτοιμοι οι πολίτες να χάσουν την ευκαιρία, την παράταση που τους δόθηκε; Γιατί αν νομίζουν ότι αυτό που έζησαν ήταν το χειρότερο τότε δεν έχουν δει τη χρεοκοπία. Τότε τα πράγματα θα είναι πολύ πιο τραγικά.
Έρχεται πόλεμος λοιπόν που θα κρίνει το μέλλον της Ελλάδας τα επόμενα 10 χρόνια. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.