Σκληρή επιτήρηση με...
κάθε τρόπο και επιβολή νέων μέτρων στην Ελλάδα, ενώ Γαλλία- Ιταλία συγκρούονται για πρώτη φορά με τη Γερμανία για να σωθούν οι οικονομίες τους...
Μπορεί η ρητορική περί «τέλους των Μνημονίων» να ηχεί ευχάριστα, οι δανειστές όμως δεν σταματούν τα παιχνίδια, καθώς εννοούν να κρατήσουν τη χώρα μας «φόρου υποτελή» ες αεί, με τη συγκυβέρνηση να είναι θεατής των εξελίξεων.
Ο Ευρωπαίος κεντρικός τραπεζίτης Μάριο Ντράγκι μίλησε ήδη ανοιχτά για την ανάγκη να παραμείνει η Ελλάδα υπό επιτήρηση και μετά τα 2015, αν θέλει να συνεχίσουν να δανείζονται οι τράπεζές της από την ΕΚΤ.
Αν και δεν το ομολογεί, και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, εξυφαίνει τα δικά του σχέδια, σε σημείο που κύκλοι των Βρυξελλών να λένε πως «όσο ήταν πρόεδρος τουEurogroupήθελε να έχει τον πρώτο λόγο για τις χώρες σε Μνημόνιο, αλλά τώρα που μεταπήδησε στην ηγεσία της Κομισιόν θέλει να πάρει μαζί του όλες τις ελεγκτικές αρμοδιότητες και εξουσίες».
Το δε Βερολίνο βλέπει πάντα την ανάγκη σύναψης νέων συμβάσεων και Μνημονίων, ενώ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο καιροφυλακτεί και επιμένει να παίζει ρόλο τέτοιο ώστε να ανοίγει δρόμο στα κερδοσκοπικάfundsπου θέλουν να ελέγχουν –με όρους αγοράς– τη χώρα μας.
Απέναντι στα «κοράκια» αυτά και τις απαιτήσεις τους, η κυβέρνηση κάνει τα πάντα εκτός από το να διαπραγματευτεί προς όφελος της χώρας. Κι αυτό το συμπέρασμα εξάγεται αβίαστα, αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι ο πρωθυπουργός κατά τη συνάντησή του τόσο με την καγκελάριο Μέρκελ στο Βερολίνο όσο και με τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ επί της ουσίας δεν άγγιξε τα φλέγοντα ζητήματα.
Έτσι μας δεσμεύουν!
Τα «μοντέλα» της νέου τύπου επιτήρησης της χώρας είναι λίγο πολύ έτοιμα και η Αθήνα καλείται να διαλέξει απλώς ποιο... κοστούμι θα φορέσει. Τα περιθώρια ελιγμών για την όποια κυβέρνηση είναι στενά, ακόμα κι όταν λήξει το τρέχον πρόγραμμα χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας, τον Δεκέμβριο.
Το είχε ξεκαθαρίσει παλιότερα και ο Όλι Ρεν, περιγράφοντας ένα καθεστώς επιτήρησης της ελληνικής οικονομίας έως το 2050 (!) και μέχρι να εξοφληθείτο 75% του χρέους προς τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης.
Ο κανονισμός της ΕΕ υπ’ αριθμ. 472/2013, άλλωστε, είναι σαφής: στο άρθρο 14 αναφέρει ότι τα κράτη-μέλη «παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα, εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη-μέλη, τον ΕΜΧΣ, τον ΕΜΣ ή το ΕΤΧΣ»...
Αυτό είναι και το σχέδιο Γιούνκερ: να διατηρήσει υπό έλεγχο τη χώρα και να φύγει από τη μέση το ΔΝΤ, αντί όμως να έρχεται ανά τρίμηνο στην Αθήνα η τρόικα, ο έλεγχος να διεξάγεται εξ αποστάσεως ανά εξάμηνο, με συνεχή παρακολούθηση (monitoring) από την Κομισιόν και τηEurostat.
Το σχέδιο αυτό δεν απαιτεί την υπογραφή νέας σύμβασης γιατί το νέο ευρωπαϊκό μοντέλο εποπτείας δημιουργήθηκε για ολόκληρη την Ευρώπη με αφορμή την ελληνική κρίση. Επειδή όμως χώρες όπως η Ισπανία ή η Ιταλία δεν θα δέχονταν τέτοια σκληρή εποπτεία, θέλουν η Ελλάδα να γίνει και πάλι το «πειραματόζωο» της ΕΕ.