Κι όμως το πρόβλημα που...
ξαφνικά ανέκυψε σχετικά με κάποια μέτρα στοιχειώδους ασφάλειας στα ΑΕΙ ευκολότατα επιλύεται αν κόμματα και βουλευτές επιδείξουν το επιβαλλόμενο αίσθημα ευθύνης.
Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να δηλώσουν υπεύθυνα και χωρίς υπεκφυγές και αοριστολογίες αν και με ποιον τρόπο θα πρέπει να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα ανεξέλεγκτης δράσης οιουδήποτε θελήσει να εισβάλει σε κάποιο ΑΕΙ.
Οσο αυτό δεν γίνεται και τα ελληνικά πανεπιστήμια χρησιμοποιούνται από διάφορες μειοψηφίες για πολιτικές, κομματικές ή άλλες σκοπιμότητες, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι το αποτέλεσμα θα είναι το αντίθετο από εκείνο για το οποίο υποτίθεται ότι όλοι πασχίζουν. Όχι μόνο δεν θα αναβαθμίζουν το κύρος των δημόσιων ελληνικών ΑΕΙ, αλλά αντίθετα θα τα σπρώχνουν όλο και περισσότερο προς την απαξίωση.
Υποτίθεται ότι βασικός στόχος της δημόσιας εκπαίδευσης είναι η διασφάλιση της δυνατότητας των σπουδών σ' όλα τα Ελληνόπουλα. Αλλά δεν υποβάλλονται οι ελληνικές οικογένειες σε πολυετείς οικονομικές θυσίες για να βλέπουν τα παιδιά τους αντιμέτωπα με προβληματικές καταστάσεις, που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με εκπαιδευτικά ζητήματα. Και μάλιστα καταστάσεις που είναι άγνωστο αν, πότε και με ποιο αποτέλεσμα θα τερματιστούν.
Κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, το θέμα της επιλογής ιδιωτικού ή δημόσιου ΑΕΙ θα τεθεί επιτακτικά για την ελληνική οικογένεια. Και είναι βέβαιο ότι εκείνο που θα συμβάλει ώστε να γείρει η πλάστιγγα υπέρ της μίας ή της άλλης επιλογής θα είναι το ποιο ΑΕΙ συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις για να επιτευχθεί ταχύτερα η απόκτηση του πτυχίου.
Τότε είναι που θα καταδειχθεί, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, ότι σ' αυτόν τον τόπο, όπως και σε κάθε άλλον, οι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους στα πανεπιστήμια για να σπουδάζουν και για να συνεργάζονται με καθηγητές. Αποκλειστικά και μόνο.