Η ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ θα μπορούσε κανείς να ...
πει ότι δεν εντυπωσίασε.
Δεν ήταν δηλαδή ο… Ανδρέας Παπανδρέου που έβγαζε λαγούς από την τσέπη του, αλλά ούτε και οι άλλοι πρωθυπουργοί της μεταπολίτευσης που πήγαιναν στη Θεσσαλονίκη, φλόμωναν στο ψέμα το λαό και στη συνέχεια επέστρεφαν στην Αθήνα για να δώσουν το ένα εκατοστό απ’ όσα υποσχέθηκαν.
Η ΔΕΘ μέχρι το 2010 ήταν περίπου σαν μια παράσταση του μεγάλου μάγου Κόπερφιλντ ή του Χουντίνι. Ως δια μαγείας εξαφανίζονταν τα προβλήματα για μερικές ημέρες επειδή οι πρωθυπουργοί ανακοίνωναν μέτρα που άφησαν τον κόσμο με ανοικτό το στόμα. Ευτυχώς η Έκθεση και η άνοδος του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ δεν είναι πλέον ο ευτελισμός της πολιτικής ζωής ούτε η μεγαλύτερη πολιτική απάτη της χρονιάς.
Έχει μπει σε πιο ρεαλιστικές βάσεις, έχει πιο πολιτικό περιεχόμενο και δεν δημιουργεί ψεύτικες προσδοκίες. Αυτό είναι ένα καλό που δημιούργησε η κρίση. Δεν μετατρέπεται η Θεσσαλονίκη σε ένα βρόμικο πολιτικο-οικονομικό παιχνίδι σε βάρος του ελληνικού λαού.
Υπό αυτά τα νέα δεδομένα, έχει σημάνει και το τέλος μιας εποχής, αυτής που συχνά ονομάζουμε μεταπολίτευση.
Μας τέλειωσε η ΔΕΘ με τα κούφια λόγια των πολιτικών, τις φιέστες, τα εκατομμύρια που ξοδεύονταν για να υποδεχθούν τους… χαμουτζήδες, τα «πολιτιστικά» κέντρα που ξέδιναν οι πολιτικοί και οι παρατρεχάμενοί τους και τη συνέντευξη τύπου στους δημοσιογράφους που δεν είχε καμιά ουσία.
Καλώς ήρθατε στον κόσμο του ρεαλισμού, της Ελλάδας που θα πατάει στα πόδια της και δεν θα βολοδέρνει μεταξύ του ψέματος και της ανοησίας.
Αυτή τη νέα εποχή σηματοδοτεί και η ομιλία του πρωθυπουργού η οποία πέραν τον εξαγγελιών που (δεν) έγιναν, έχει πολύ σοβαρό πολιτικό περιεχόμενο. Έθεσε ένα πολύ ξεκάθαρο δίλημμα, αυτό που θα αποτελέσει και το διακύβευμα των επόμενων εκλογών, όποτε κι αν αυτές γίνουν: Θέλουμε να συμπαραταχθούμε με τον λαϊκισμό ή θέλουμε τον ρεαλισμό;
Το δίλημμα αυτό έχει πολλές παραμέτρους και κάθε πλευρά έχει τους υποστηρικτές του, αλλά την τελική επιλογή θα έχει ο ελληνικός λαός. Πολύ σύντομα καλούμαστε όλοι να πάρουμε τις αποφάσεις μας
1. Φιλότιμο ή ανοησία: Ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να χρησιμοποιεί καθημερινά ανέξοδες υποσχέσεις διανθισμένες με επαναστατικά λόγια. Η κυβέρνηση ή τουλάχιστον μέρος αυτής επιλέγει να μην φουσκώνει τα μυαλά του κόσμου αλλά να πηγαίνει βήμα – βήμα προς την έξοδο από την κρίση.
2. Σταθερότητα ή χάος. Η αντιπολίτευση επιδιώκει την κατάρρευση της κυβέρνησης, στο πεζοδρόμιο ή μέσω της Προεδρικής εκλογής. Αδιαφορώντας για το ότι ο λαός δε θέλει εκλογές δύο χρόνια μετά. Αδιαφορώντας για το χάος που μπορεί να προκληθεί στην οικονομία και που μπορεί να γυρίσει πίσω την Ελλάδα.
3. Προσεκτική διόρθωση των αδικιών κι όχι κούφια λόγια και ανευθυνότητα. Το είπε ο πρωθυπουργός αναφερόμενος στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την ανεργία
«Αναρωτιέμαι: Γιατί μόνο 5 δισεκατομμύρια; Αφού έτσι κι αλλιώς δεν τα έχουν κι αφού δεν μας λένε από που θα τα βρουν, γιατί δεν βάζουν… κάτι παραπάνω; «Πέτσινες» υποσχέσεις είναι! Κανείς δεν τις πιστεύει. Γιατί, λοιπόν, δεν βάζουν κάτι παραπάνω να κάνουμε χάζι; Τι… «τσιγκουνιές» είναι αυτές; Γιατί στενοχωρούν τις «συνιστώσες» τους; Όμως τα πέντε δισεκατομμύρια που ξαφνικά μας λένε ότι θα τα βρουν από τον …ουρανό, είναι ακριβώς το μέτρο της ανευθυνότητάς τους».
4. Δημοκρατική ευθύνη ή παρανομία: Ο κ. Τσίπρας και στελέχη του πριμοδοτούν συνεχώς την ανομία. Τους μπαχαλάκηδες, το κίνημα των Αγανακτισμένων, τρομοκράτες που δικάζονται, ληστές που κλέβουν τράπεζες για το… επαναστατικό τους ταμείο.
5. Εξωτερική πολιτική με σοβαρότητα ή επικίνδυνος πολιτικός αχταρμάς; Θα μας βγάλουν από το ΝΑΤΟ. Θα βοηθήσουν όλους τους μετανάστες λένε όταν η αύξηση της παράνομης ροής μεταναστών από το Αιγαίο ξεπερνά το 800%. Ξέφραγο αμπέλι θα γίνει η Ελλάδα με τον Τσίπρα πρωθυπουργό.
6. Προοδευτικοί και οπισθοδρομικοί: Ποιος είναι ποιος όταν οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους; Είναι η Αριστερά προοδευτική όταν υιοθετεί οτιδήποτε συντηρητικό και αντιδραστικό;
Πολλά μπορούν να ειπωθούν για το τι «παίζεται» τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και το τι θα παιχθεί το επόμενο διάστημα. Όμως το βασικότερο είναι ότι θα έχουμε τη σύγκρουση δύο κόσμων και ο κόσμος καλείται να επιλέξει αν θα πάει μπροστά ή θα γυρίσει στα χρόνια του Μαυρογιαλούρου.
Το είδαμε και μετά την ομιλία του Σαμαρά ποιοι είναι ποιοι. Ψίχουλα είπε ο ΣΥΡΙΖΑ, φούσκα είπε ο Καμμένος, ωραιοποίηση και υποσχεσιολογία είπε ο κυρ Φώτης Κουβέλης.
Πρόκληση οι εξαγγελίες είπε ο Κουτσούμπας ενώ το Ποτάμι μίλησε για πραγματικότητα που είναι διαφορετική.
Είναι πράγματι πόλεμος των δύο κόσμων και ο ελληνικός λαός θα κληθεί να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.