Του Ηλία Χρυσικού
Ακούω και διαβάζω για...
ενδεχόμενες εθνικές εκλογές με το πρόσχημα της εκλογής του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι λύση οι συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις.
Κάτι παρόμοιο έγινε και το πληρώσαμε ακριβά το 2009 με τον Κώστα Καραμανλή και τον Γιώργο Παπανδρέου.
Όμως, όταν βλέπουμε τους πολιτικούς μας να είναι γαντζωμένοι στις καρέκλες τους και να αποφεύγουν τι ενδεχόμενες αναμετρήσεις (για ίδιον όφελος) αναρωτιέμαι εάν υπάρχει αξιοπρέπεια.
Έτσι, λοιπόν, γίνονται και οι συμμαχίες για την κρισιμότητα των καιρών, όπως λένε.
Και από την κρίση αυτή δεν υπάρχει περίπτωση να βγούμε με τον τρόπο που το προσπαθούν, γιατί η πατρίδα μας τελματώνεται μέρα με την ημέρα.
Και, βέβαια, υπάρχουν κι εκείνοι που δεν μιλάνε, δεν ακούνε και δεν βλέπουν.
Και αυτοί δεν είναι παρά οι πολιτικοί μας, που γι΄ αυτούς καλύτερα είναι να τα έχουν καλά με όλους.
Άλλωστε, έτσι είναι η γκλαμουριά της εξουσίας, και μετά έρχεται ... η μοναξιά της καθημερινότητας, όπως λέει ο φιλόσοφος λαός μας.
Ο Ελληνικός λαός πρέπει να αποκτήσει την ελπίδα, για έξοδο από την κρίση.
Με άλλα λόγια να υπάρξει μία ρεαλιστική πολιτική που να υπόσχεται πράγματι μία άλλη κατάσταση από αυτή που έχουμε γνωρίσει στα πέντε τελευταία χρόνια της ύφεσης.
Γιατί, σε λίγο καιρό, δεν θα έχει την παραμικρή σημασία αν θα γίνουν εκλογές ή όχι.