Τα χρέη και η αδυναμία πρόσβασης...
των επιχειρήσεων σε πηγές χρηματοδότησης αποτελούν τον βρόχο που πνίγει την πραγματική οικονομία και υψώνουν το φράγμα στο οποίο προσκρούουν οι προσπάθειες για ανάκαμψη της εθνικής οικονομίας.
Η χρηματοδοτική ασφυξία των επιχειρήσεων ακυρώνει κάθε προσπάθεια ανάπτυξης, κυρίως όμως υπονομεύει κάθε σχέδιο για ενίσχυση της απασχόλησης, που αποτελεί σήμερα τη μεγαλύτερη πληγή της ελληνικής κοινωνίας.
Η υποχρέωση των τραπεζών να υποβληθούν στα κρίσιμα stress tests εν όψει και της τραπεζικής ένωσης επιβάλλει την αναζήτηση αποτελεσματικών εργαλείων που θα καλύψουν τον κίνδυνο από τα «κόκκινα» δάνεια αλλά και από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των επιχειρήσεων, μικρών, μεσαίων και μεγάλων.
Η προώθηση του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης των οφειλών των επιχειρήσεων είναι ένα σημαντικό βήμα που θα βοηθήσει τις επιχειρήσεις να ρυθμίσουν τα χρέη τους και να καταστρώσουν σχέδια αναδιάρθρωσής τους, που θα εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητά τους.
Διότι το σημαντικό δεν είναι μόνο μια επιχείρηση να καλύψει τις δανειακές υποχρεώσεις της ώστε οι ισολογισμοί των τραπεζών να περάσουν πιο εύκολα τα stress tests, αλλά να μπορέσει μέσα στις νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί να επιβιώσει, να διατηρήσει τουλάχιστον τις υπάρχουσες θέσεις εργασίας και να αναπτυχθεί ώστε να μπορέσει να δώσει ευκαιρίες απασχόλησης και σε νέους εργαζομένους, που σήμερα είναι στην ανεργία.
Σε κάθε περίπτωση όμως, είτε πρόκειται για το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, είτε για το συσκευαστήριο φρούτων στη Βέροια, είτε για το θερμοκήπιο στην Κρήτη, είτε για το μεγάλο εργοστάσιο στην Αθήνα, είναι η στιγμή που η κυβέρνηση πρέπει να πείσει τους δανειστές και τις τράπεζες να βρουν τρόπο ώστε να δοθεί σε όλους μια δεύτερη ευκαιρία.
Γιατί η δεύτερη ευκαιρία για τις επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες, είναι η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα.