Το Πάσχα του 1978 ο...
Κωνσταντίνος Καραμανλής αποφάσισε να περάσει τις εορτάσιμες ημέρες στη Ρόδο. Πήρε μαζί του τον υπουργό Συντονισμού Γεώργιο Ράλλη. Ο στενότερος ίσως συνεργάτης του πρωθυπουργού επρόκειτο να παίξει τον ρόλο της Ιφιγένειας για να γίνει όμως εν συνεχεία διάδοχος του Κ. Καραμανλή στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργός τον Μάιο του 1980.
Ο Κ. Καραμανλής είχε ένα όραμα και μια αγωνία. Ήταν αφοσιωμένος στο όραμα της ενωμένης Ευρώπης και αγωνιούσε ταυτόχρονα για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Καθώς προχωρούσαν ταχέως οι συνομιλίες για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, θεωρούσε βεβαία την είσοδο της χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, αλλά δεν ήταν καθόλου βέβαιος ότι θα είχε τη συγκατάθεση της αυξημένης πλειοψηφίας (180 ψήφοι) στη Βουλή που θα έπρεπε να εγκρίνει την ένταξη. Ο μαγικός αριθμός 180 ήταν επίσης εκείνος που απαιτείτο από το Σύνταγμα για να εκλεγεί ο Κ. Καραμανλής Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Μεθοδικός και αποφασιστικός ο Κ. Καραμανλής αποφάσισε την πολυσυζητημένη εκείνη την εποχή διεύρυνση της Νέας Δημοκρατίας προς τα αριστερά και τα δεξιά. Υπήρχαν εκείνη την περίοδο στη Βουλή αρκετοί ανεξάρτητοι βουλευτές προερχόμενοι από τα υπό διάλυση τότε κόμματα της Ενώσεως Κέντρου, της Εθνικής Παρατάξεως και των Νεοφιλελευθέρων του κ. Μητσοτάκη.
Συναλλαγή δεν έγινε βεβαίως, αλλά ο Κ. Καραμανλής αποφάσισε να διευρυνθεί η κοινοβουλευτική δύναμη της Νέας Δημοκρατίας με τόσους ανεξάρτητους βουλευτές ώστε να συμπληρωθεί ο μαγικός αριθμός 180.
Ανάμεσα στους απαραίτητους ανεξάρτητους περιλαμβάνονταν ο νεοφιλελεύθερος Κ. Μητσοτάκης και ο κεντρώος Αθανάσιος Κανελλόπουλος. Ο πρώτος ζήτησε το υπουργείο Συντονισμού και ο δεύτερος το υπουργείο Οικονομικών. Αυτό είχε ως συνέπεια την εξορία του υπουργού Συντονισμού Γ. Ράλλη στο υπουργείο Εξωτερικών και του Ιωάννη Μπούτου, που ήταν υπουργός Οικονομικών, στο υπουργείο Γεωργίας. Και τον μεν Ιωάννη Μπούτο ο Κ. Καραμανλής τον «θυσίαζε» εύκολα. Όμως με τον Γεώργιο Ράλλη τα πράγματα ήσαν διαφορετικά.
Έτσι ο Κ. Καραμανλής αποφάσισε να πάει στη Ρόδο το Πάσχα με τον Γεώργιο Ράλλη, στον οποίο κάποια στιγμή παίζοντας γκολφ είπε τις σκέψεις του.
Ο Γ. Ράλλης κατάλαβε αμέσως την επιθυμία του αρχηγού του και έδειξε υπακοή. Δύο χρόνια αργότερα έγινε πρωθυπουργός διαδεχόμενος τον Κ. Καραμανλή.
Οι περισσότερες εκλογές Προέδρων Δημοκρατίας έχουν γίνει με πολιτική σκοπιμότητα.
Η ανάδειξη του Χρ. Σαρτζετάκη έγινε με το σχέδιο Κουτσόγιωργα. Ο δεξιός Κ. Στεφανόπουλος έγινε Πρόεδρος με τις ψήφους του ΠαΣοΚ που δεν ήθελε εκλογές την περίοδο εκείνη. Τον επέβαλε τότε ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος διέθετε τις έδρες που έλειπαν από το ΠαΣοΚ για να συμπληρωθούν οι 180 ψήφοι.
Ο σημερινός Πρόεδρος Κάρολος Παπούλιας, επιφανές στέλεχος του ΠαΣοΚ, έγινε Πρόεδρος με τις ψήφους της τότε κυβερνώσης Νέας Δημοκρατίας.
Σε λίγο καιρό θα ζήσουμε τη συνέχεια...