Συμπληρώνονται σε λίγες ημέρες 40 χρόνια από την...
πτώση της δικτατορίας και την αποκατάσταση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Η επέτειος συμπίπτει με τα θλιβερά γεγονότα με πρωταγωνιστές τους οιονεί «κληρονόμους» του χουντικού καθεστώτος.
Οσοι ζήσαμε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 με αποστροφή διατηρούμε στη μνήμη μας το κλείσιμο των εισόδων της Βουλής με χονδρές αλυσίδες.
Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας αφαιρέθηκαν οι αλυσίδες, για λίγο καιρό όμως. Και ως τα τελευταία χρόνια το Κοινοβούλιο ήταν προσπελάσιμο από τους πολίτες. Η αστυνομία το απέκλειε όταν το πλησίαζαν διαδηλωτές.
Η Βουλή των Ελλήνων, τα τελευταία 50 χρόνια, δύο μόνο φορές υπέστη επίθεση: Το 1964, όταν δεξιοί και ακροδεξιοί διαδηλωτές εισέβαλαν στο βουλευτήριο. Είχαν ξεκινήσει την πορεία τους από τον χώρο προεκλογικής συγκεντρώσεως του Γ. Πλυτά, υποψηφίου της Δεξιάς (ΕΡΕ) που είχε μόλις παραδώσει την εξουσία στην Ενωση Κέντρου. Οι εισβολείς συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν.
Η δεύτερη περίπτωση είναι η γνωστή σύγκρουση ακροαριστερών κατά την αστυνομία διαδηλωτών με τις δυνάμεις της τάξεως μπροστά από τη Βουλή - σύγκρουση που δεν έλαβε διαστάσεις και έληξε με λίγους εκατέρωθεν τραυματισμούς.
Αυτά τα περιστατικά φαντάζουν ασήμαντα ενώπιον των επεισοδίων που παρακολουθούμε τελευταίως να διαδραματίζονται μέσα στην αίθουσα συνεδριάσεων της Βουλής.
Εάν δεν είναι δημιουργήματα νοσηράς φαντασίας γραφικών ιστορικών κακεκτύπων, είναι απασφαλισμένη νάρκη για τη Δημοκρατία.
Οι ιδέες δεν διώκονται αλλά οι παράνομες πράξεις τιμωρούνται. Και όταν λέμε τιμωρούνται, εννοούμε ισόβια κατά το γνωστό πρότυπο!