Μας έχει συνηθίσει από το 2004 και...
μετά η Εθνική ποδοσφαίρου σε υπερβάσεις.
Αλλά ποιοτικά σε καμία σαν τη χθεσινή.
Έχει νικήσει πολλούς και μεγάλους αντιπάλους, έχει κατακτήσει το Κύπελλο Ευρώπης, έχει συμμετάσχει σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις των τελευταίων χρόνων, αλλά χθες έκανε ένα βήμα παραπάνω.
Χθες δεν εντυπωσίασε μόνο με το αποτέλεσμα που πέτυχε και την πρόκριση που εξασφάλισε.
Εντυπωσίασε και με την απόδοσή της. Κι αυτό προσδίδει μια πρόσθετη διάσταση στη νίκη.
Είναι πολλαπλά πολύτιμη η χθεσινή προσφορά των ποδοσφαιριστών μας.
Και ο λόγος είναι προφανής. Έχουμε ανάγκη από επιτυχίες, από γεγονότα και καταστάσεις που ν' αναδεικνύουν τις ικανότητές μας, που να προβάλλουν στο εξωτερικό μια διαφορετική εικόνα από εκείνη που η κρίση των τελευταίων χρόνων επιτρέπει σε πολλούς να εκφράζονται μέχρι και απαξιωτικά για τις κάθε είδους επιδόσεις μας.
Και φυσικά βγήκαμε στους δρόμους και γιορτάσαμε την αθλητική επιτυχία.
Κάτι που δυστυχώς δεν μας έχει ξανασυμβεί και με οποιαδήποτε αφορμή τα τελευταία χρόνια.
Ήταν κάτι που το χρειαζόμασταν - να πανηγυρίσουμε, να αισθανθούμε υπερήφανοι, να δούμε την αισιόδοξη πλευρά της ζωής, να νιώσουμε επιτυχημένοι, έστω και μέσα από την επιτυχία των ποδοσφαιριστών μας.
Ωστόσο το χθεσινό αποτέλεσμα έχει και άλλη μια ανάγνωση, την οποία ο καθένας μας αλλά και όλοι μαζί θα πρέπει να τη δούμε σαν τη σημαντικότερη ίσως προσφορά της χθεσινής επιτυχίας.
Είναι η επιβεβαίωση ότι δεν είμαστε απλώς ικανοί για πολλά, αλλά και για πολύ περισσότερα απ' όσα πιστεύουμε ότι είμαστε σε θέση να επιτύχουμε.
Το κίνητρο χρειαζόμαστε και τη σωστή καθοδήγηση.
Οι παίκτες της Εθνικής τα είχαν χθες και τα δύο.
Το παράδειγμά τους μας αφορά όλους.