Η πιο μεγάλη ώρα για το ελληνικό χρέος είναι τώρα...


Η ευτυχέστερη σύμπτωση...



 προϋποθέσεων για την εξασφάλιση ενός επιτυχούς αποτελέσματος σε σχέση με οποιονδήποτε επιδιωκόμενο στόχο είναι να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος και να διαχειριστεί το πρόβλημα υπό τις ευνοϊκότερες δυνατές συνθήκες.

 Το γιατί το αντιλαμβάνεται ο καθένας. Και θα είναι ευτύχημα να το έχει αντιληφθεί και η κυβέρνηση.

Διότι μπροστά σε μια τέτοια πρόκληση βρίσκεται.

Το πρόβλημα είναι μέχρι ποίου βαθμού η Ευρώπη θα αφήσει πίσω της τη λογική της σκληρής λιτότητας και θα υιοθετήσει μέτρα και πρωτοβουλίες που θα επιτρέψουν όχι μόνο στις χώρες του Νότου αλλά και στο σύνολο των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης να μπουν σε έντονα αναπτυξιακή τροχιά και να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά τον εφιάλτη της ανεργίας. Είναι ένα πρόβλημα που επιδεινώνεται χρόνο με τον χρόνο και απειλεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα με κοινωνικοπολιτικούς τριγμούς.

Οι συνθήκες αντιμετώπισής του έχουν βελτιωθεί σημαντικά τον τελευταίο καιρό και δείχνουν ότι τα περιθώρια για ακόμη θετικότερες εξελίξεις είναι ευρύτατα.

 Η επιτυχία του πειράματος του Ρέντσι στην Ιταλία και οι πρωτοβουλίες του Ντράγκι στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τη χρηματοδότηση της οικονομίας, την τόνωση της επιχειρηματικότητας και τη στήριξη αναπτυξιακών προγραμμάτων αποδεικνύουν ότι η Ευρώπη φλερτάρει με την ιδέα να εγκαταλείψει σταδιακά τη σκληρή γερμανική γραμμή και να γυρίσει σελίδα.

Και σε αυτήν τη στιγμή που όλα κινούνται προς τη σωστή για τους στόχους και τις επιδιώξεις μας κατεύθυνση, η κυβέρνηση καλείται να επιλέξει ποιος και με ποιους συνεργάτες θα αναλάβει να αξιοποιήσει τη θετική συγκυρία και να επιτύχει μέσω των κατάλληλων διαπραγματεύσεων τα επιθυμητά για τη χώρα και τους πολίτες αποτελέσματα.

Είναι μια κρίσιμη επιλογή, μια και όποιος θα διαπραγματευθεί για λογαριασμό όλων μας με τους εταίρους και δανειστές μας θα πρέπει να διαθέτει όχι μόνο τις γνώσεις αλλά και το κύρος για τη συγκεκριμένη αποστολή.

Ουσιαστικά είναι η ώρα που επί τέσσερα χρόνια ελπίζαμε κι ευχόμασταν να έρθει. Και είναι τόσο πολλά αυτά που έχουμε θυσιάσει, έτσι ώστε να είναι αδιανόητο το ενδεχόμενο να μην αξιοποιηθεί στο έπακρο η ευκαιρία που μας παρουσιάζεται.