Δεν ήταν το 2010, τότε που η χώρα βρέθηκε...
παγιδευμένη στα αδιέξοδα της δημοσιονομικής κρίσης. Και δεν ήταν ούτε και το 2011 με τους άτυχους χειρισμούς στις Κάνες. Λίγο ή πολύ αναμενόμενο θα ήταν να υπήρχε τότε διάθεση αποπομπής μας από την Ευρωζώνη.
Αλλά όταν αποκαλύπτεται ότι στα τέλη Ιουλίου του 2012, μετά και τον σχηματισμό στην Αθήνα της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, παρέμενε πάντα στις προθέσεις της γερμανικής κυβέρνησης η προοπτική της αποπομπής μας από την ευρωζώνη, δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το πόσο κοντά στην καταστροφή είχαμε βρεθεί.
Η μαρτυρία από το βιβλίο του πρώην υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις. Και δεν ήταν μια απλή γνωστοποίηση σκέψεων ή διαθέσεων, αλλά παρουσίαση και ανάλυση από τον Σόιμπλε συγκεκριμένου σχεδίου, βάσει του οποίου η Ελλάδα θα θυσιαζόταν προκειμένου να διευκολυνθεί η χρηματοδότηση της ευρωζώνης και να διασφαλιστεί η δημοσιονομική πειθαρχία των μελών της.
Δεν γνωρίζουμε σε ποιους έχει αφιερώσει το βιβλίο του ο πρώην υπουργός. Αλλά, είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι ένα βιβλίο που λόγω του περιεχομένου του είναι συμβολικά αφιερωμένο σε όλους μας σε αυτή τη χώρα, και ειδικότερα σε όσους ενδεχομένως πιστεύουν ότι οι τύχες των λαών είναι δυνατό να κριθούν σε κάποιες περιπτώσεις με τη λογική του επιπόλαιου χαρτοπαίκτη που παίζει τα ρέστα του σε μια μπλόφα.
Ούτε το 2010, ούτε το 2011, ούτε το 2012, ούτε και σήμερα μπλοφάρουν οι Γερμανοί και κατ' επέκταση και οι άλλοι εταίροι μας. Βοήθησαν να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Μας άνοιξαν έναν δρόμο και πλέον σε αυτόν βαδίζουμε. Ξεστρατίσματα και εξυπνάδες δεν είναι ανεκτά. Ας μην αυταπατάται κανένας μας.