Εδώ και τέσσερα χρόνια, οι Ελληνες...
ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά. Σηκώνουν τον σταυρό του Μνημονίου, αίροντας τις αμαρτίες των πολιτικών τους επιλογών που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία.
Όπως έχουν αναγνωρίσει πολλοί ξένοι ηγέτες, οι θυσίες στις οποίες έχουν υποβληθεί οι Ελληνες δεν θα ήταν ανεκτές σε άλλες ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Το βιοτικό επίπεδο έχει μειωθεί δραματικά, η ανεργία πλησιάζει στο 30%, η φορολόγηση των πολιτών έχει λάβει διαστάσεις φοροεπίθεσης. Παρ’ όλ’ αυτά, η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών παραμένει σταθερά υπέρ του ευρωπαϊκού νομίσματος και προσδοκά την «ανάσταση» της χώρας.
Το ερώτημα είναι – για άλλη μία φορά – τι πράττει το πολιτικό μας σύστημα: ένας γενικά αποδεκτός κανόνας λέει ότι κάθε κρίση μπορεί να μεταβληθεί σε ευκαιρία – αλλά για να συμβεί αυτό, απαιτείται πολιτικό θάρρος και συναίνεση.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια η Ελλάδα κατάφερε πολλά: το τεράστιο έλλειμμα του 2009 έχει δώσει τη θέση του στο πρωτογενές πλεόνασμα – και όταν οι δανειστές συμφωνήσουν στη διευθέτηση του χρέους, η χώρα θα απολαμβάνει ακόμα και δημοσιονομικά πλεονάσματα.
Το επίτευγμα αυτό οφείλεται αποκλειστικά στους πολίτες και στις θυσίες τους, τόσο σε χρήμα όσο και σε θέσεις απασχόλησης. Την ίδια στιγμή ωστόσο δεν εξαλείφονται διαχρονικές παθογένειες.
Ενώ σε άλλες χώρες του Νότου η κρίση οδήγησε σε μεγάλες συναινέσεις, χάρη στις οποίες έγιναν βαθιές τομές εκσυγχρονισμού, εδώ η αντιπολίτευση εξακολουθεί να λειτουργεί με το «παραδοσιακό» όχι σε όλα – δείχνοντας κατώτερη των περιστάσεων σε κάθε ευκαιρία.
Δεν είναι όμως μόνον η αντιπολίτευση: είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του λαθρεμπορίου στα καύσιμα. Ο νόμος για την καταπολέμησή του έχει ψηφιστεί εδώ και δύο χρόνια, αλλά δεν εφαρμόζεται – παρά μόνον στο σκέλος το οποίο αφορά την τεράστια αύξηση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης που «παγώνει» τα νοικοκυριά.
Ο κατάλογος των αστοχιών όλων των πλευρών είναι μακρύς. Και η απαίτηση της ελληνικής κοινωνίας ήταν και παραμένει μία: η επικείμενη έξοδος από τα Μνημόνια να συμβαδίσει με τον εξορθολογισμό στη λειτουργία του κράτους, σε όλα τα επίπεδα. Η Ελλάδα να πάει μπροστά. Να πάψει να είναι προσδεδεμένη στις συνήθειες του χθες!