«Ασφαλώς και είμαι αντικομμουνιστής, έτσι ...
γεννήθηκα, έτσι μεγάλωσα και έτσι θα πεθάνω». Αυτό δήλωσε ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Παναγιώτης Μπαλτάκος μιλώντας την Παρασκευή το πρωί στον ραδιοφωνικό σταθμό ΒΗΜΑ FM 99,5.
Ο Τάκης Μπαλτάκος μίλησε στον ΒΗΜΑ FM 99,5 στην εκπομπή των Μπάμπη Παπαπαναγιώτου και Αργύρη Παπαστάθη, με αφορμή το θέμα που ανέκυψε με το «πήγαιν-έλα» στη Βουλή της ρύθμισης που που προέβλεπε τη δυνατότητα απέλασης μεταναστών έπειτα από ψευδείς καταγγελίες.
Ο Μπαλτάκος, εκ των στενότερων συνεργατών του Αντώνη Σαμαρά, είπε ότι «η ρύθμιση αυτή διασφάλιζε τα δικαιώματα των αστυνομικών και των λιμενικών που για 4-5 χρόνια θα έπρεπε να πληρώνουν δικηγόρους μέχρι να ολοκληρωθεί η δικαστική διαδικασία».
Η ρύθμιση, που τελικά αποσύρθηκε ύστερα από διαφωνία μεταξύ του υπουργού Εσωτερικών Γιάννη Μιχελάκη και του αναπληρωτή Λεωνίδα Γρηγοράκου, προέβλεπε ότι αν ο οικείος εισαγγελέας με προκαταρκτική εξέταση διαπίστωνε πως ο μετανάστης είχε κάνει ψευδή καταγγελία, τότε θα μπορούσε να απελαθεί, χωρίς να γίνει άλλη δικαστική διαδικασία.
Ο Τάκης Μπαλτάκος τόνισε πως η ρύθμιση θα επανέλθει αργότερα έπειτα από διαβούλευση και με αλλαγές στο περιεχόμενο. Ωστόσο, πρόσθεσε ότι «πρέπει με κάποιο τρόπο να καλυφθούν τα νώτα των αστυνομικών και των λιμενικών, για να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να γίνονται έρμαια ψευδών καταγγελιών».
Ερωτηθείς για το εάν θα χαρακτήριζε τον εαυτό του ακροδεξιό απάντησε χαρακτηριστικά: «Εδώ το θέμα αυτό το έλυσε ο Πιραντέλλο, με το θεατρικό έργο "Ετσι είναι, αν έτσι νομίζετε", πριν από πολλά χρόνια. Εγώ δεν έχω να πω κάτι. Είμαι αυτό που οι άλλοι νομίζουν».
Στη συνέχεια για το αν θεωρεί τον εαυτό του αντικομμουνιστή ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης απάντησε:
«Αντικομμουνιστής ασφαλώς και είμαι. Δεν συζητείται αυτό. Από μικρό παιδί. Ετσι γεννήθηκα, έτσι μεγάλωσα και έτσι θα πεθάνω. Διότι πιστεύω ότι η ελληνική Αριστερά, από το 1942 και μετά - πριν δεν έκανε και κάτι στραβό - από τη δολοφονία του Ψαρρού και μετά, ταλαιπωρεί τη χώρα. Αυτό πίστευα και αυτό πιστεύω και δεν είμαι ο μόνος».
Στην ερώτηση για το αν η Αριστερά έχει προσφέρει κάτι θετικό είπε: «Δεν θέλω να απαντήσω, αλλά εγώ δεν έχω δει κάτι θετικό». Και ακολούθως ανέλυσε τον αντικομμουνισμό του:
«Μιλάμε για ιδεολογικό αντικομμουνισμό, αντίθεση σε μια φαντασίωση που γεννήθηκε το 1848 και ίσως και πιο πριν, αλλά δεν έγινε πουθενά στον κόσμο πράξη. Δεν βλέπω για ποιο λόγο πρέπει η χώρα να ταλαιπωρείται με ιδεοληψίες του τύπου ότι το κράτος είναι αστικό, η κοινωνία είναι αστική και πρέπει να ανατρέψουμε τα πάντα και δεν δίνουμε σημασία σε τίποτα για κάτι που πουθενά στην υφήλιο δεν πέτυχε. Γιατί πρέπει να ταλαιπωρείται η χώρα με αυτές τις ιδεοληψίες; Ασφαλώς και επιτρέπεται να είναι κάποιος κομμουνιστής και δεν δημιουργεί αυτό ζήτημα στη δημοκρατία της χώρας. Αλλά γιατί να μην επιτρέπεται σε κάποιον να είναι αντικομμουνιστής; Δηλαδή, υπάρχουν κομμουνιστές σ’ αυτή τη χώρα και όχι αντικομμουνιστές; Δεν υπάρχει αντίθεση ιδεολογική σ’ αυτές τις απόψεις; Βεβαίως και μπορεί κάποιος να είναι δεξιός και κάποιος αντιδεξιός. Αυτή είναι η έννοια της δημοκρατίας. Αλλά επειδή λέγεται από κάποιους ως κατηγορία, γιατί να μην είμαι αντικομμουνιστής;»