Κύριο Άρθρο
Ο μεγαλύτερος εχθρός της κυβέρνησης είναι η ηττοπάθεια.
Όσο ο πρωθυπουργός και ορισμένοι υπουργοί υπερασπίζονταν και υλοποιούσαν μεταρρυθμίσεις, είχαν την πρωτοβουλία των κινήσεων και το προβάδισμα. Από την ώρα που άρχισαν τις εκπτώσεις και τις υποχωρήσεις, έχασαν και τα δύο.
Οι πολίτες είναι οργισμένοι για τους φόρους που πληρώνουν, αλλά και για τη σαπίλα που αποκαλύπτουν οι δικαστικές έρευνες. Παρ’ όλα αυτά, η σιωπηλή κρίσιμη μάζα των νουνεχών ψηφοφόρων θα στήριζε την κυβέρνηση εφόσον τραβούσε μπροστά χωρίς να υπολογίζει το άμεσο πολιτικό κόστος.
Ο πρωθυπουργός έχει δείξει ότι αντέχει στα δύσκολα και διαθέτει ένα πυρήνα ικανών, αποφασισμένων υπουργών, στους οποίους μπορεί να βασιστεί. Ο αντιπρόεδρος κ. Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σε δύσκολη θέση, αλλά αν κάνουν τώρα πίσω, διατρέχουν μεγαλύτερο ρίσκο πολιτικού αφανισμού.
Αυτή η κρίση απέδειξε ένα πράγμα: όποιος πολιτικός κάνει πίσω στο μέσον του ορμητικού «χειμάρρου» δεν περνάει απέναντι. Ο κ. Σαμαράς και η κυβέρνηση μπορούν να περάσουν και οι ίδιοι απέναντι και να βγάλουν τη χώρα στην αντίπερα όχθη, που δεν είναι δα και πολύ μακριά τώρα πια...