Γράφει ο Γιώργος Χ. Χανδόλιας.
Η τηλεόραση από τη φύση της είναι είδος ευρύτατης κατανάλωσης.
Συνεπώς είναι άσκοπο να απαιτούμε υψηλό επίπεδο εκπομπών ,όπως αυτό μπορεί να καθορίζεται αντικειμενικά, ή παίρνοντας ως μέτρο την αισθητική, να μετρήσουμε τους υφολογικούς της κώδικες.
Ωστόσο, ως παγκόσμιο μέσο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, έχει δικαίωμα να απευθύνεται σε κοινό υψηλής και σε κοινό χαμηλής νοημοσύνης. Βέβαια διαφαίνεται πως η τηλεόραση προτιμά το κοινό χαμηλής νοημοσύνης. Οφείλουμε να παραδεχθούμε πως είναι παγκόσμιο φαινόμενο.
Η όλη αντίληψη είναι πως η τηλεόραση απευθύνεται σε <<φυτά>>. Απευθύνεται σε ανθρώπους χωρίς νοημοσύνη,δίχως κριτήριο, σε ανθρώπους χαμηλού εισοδήματος και κυρίως σε ανθρώπους στερήσεων και κοινωνικού αδιεξόδου.
Αυτές οι σκέψεις έρχονται στο μυαλό μου βλέποντας ειδήσεις, πρωινές εκπομπές και επαναλήψεις.
Όλοι έχουμε ανησυχίες, οι περισσότεροι αγωνιούμε αλλά ωστόσο μπαίνουμε στην παγίδα της.
Τάχατες η ενημέρωση , άλλες φορές η δήθεν ψυχαγωγία και τέλος ο σπαραγμός των ανθρώπων - χαμηλής αυτοεκτίμησης - μας κάνει όλους να είμαστε κρεμασμένοι στους δέκτες της τηλεόρασης.
Ο ρεπόρτερ κραυγάζει , εκφράζει την ανησυχία του με τραγικό τρόπο, η σύγχυση μεγαλώνει και τελικώς αλλοιώνεται το αποτέλεσμα της είδησης. Άδικος δρόμος τηλεοπτικού διχασμού.
Είναι ανάγκη τα σάπια προϊόντα να μην τα αγοράζουμε. Να μείνουν αδιάθετα.Χωρίς αγοραστές καταργούνται τα προϊόντα. Επιβάλλεται ν΄ αναρρώσουμε από την γρίπη της αρρώστιας τηλεόρασης.
Υπάρχουν σπουδαίες εκπομπές, ελάχιστες, που τιμούν την ενημέρωση,την ψυχαγωγία που δεν προσβάλλουν την νοημοσύνη μας. Είναι συναρπαστικό, πριν λίγα χρόνια ήταν στη σφαίρα της φαντασίας να έχεις τη δυνατότητα σε ελάχιστο χρόνο να μαθαίνεις τα νέα όλης της υφηλίου. Τώρα σκουπιδότοπος.
Ως προς το δικαίωμα της μετάδοσης , θεμελιώδης αρχή της δημοκρατίας είναι ότι όλοι έχουν το δικαίωμα κοινωνικής ανάγκης. Οι απαραίτητοι θεσμοί που θα κατοχυρώνουν αυτές τις ελευθερίες πρέπει να μπουν σε εφαρμογή.
Η ιδέα της δημόσιας υπηρεσίας είναι ανάγκη να αποσπαστεί από την ιδέα του δημόσιου μονοπωλίου.
Η επίτευξη αυτού του στόχου είναι η δημιουργία νέου τύπου θεσμών, για το καλό όλων,για το καλό της κοινωνίας. Για να πάψουμε να τρώμε κουτόχορτο.