Τα συμβαίνοντα στις μέρες μας περιγράφει με θαυμαστή ακρίβεια μια...
παραβολή, την οποία είχε αφηγηθεί πριν από μερικά χρόνια ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος:
«Κάποτε κατέβηκε ο θεός σε μια πολυεθνική αγροτική περιοχή και ρώτησε κάθε γεωργό χωριστά ποια επιθυμία του θα ήθελε να ικανοποιήσει.Ο Γερμανός ζήτησε ένα άλογο, ο Γάλλος μια αγελάδα, ο Ιταλός μια κατσίκα.
Και ο Έλληνας; Δεν ζήτησε κάτι για τον εαυτό του, αλλά να…ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα»!
Μερικές φορές μπορεί στα λόγια να ακούγεται εύκολο το ανάθεμα: ''Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα'' , αλλά στη πράξη ξέρουμε πολύ καλά ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν αν συμβεί κάτι τέτοιο.
Επομένως, τι κάνουμε ως Έλληνες πολίτες;; Αναλογιζόμαστε τους στίχους του εθνικού μας ποιητή και ψάχνουμε να βρούμε λύσεις .
Κι η Διχόνοια που βαστάει,
ένα σκήπτρο η δολερή,
καθενός χαμογελάει ,
"πάρ΄το", λέγοντας "και συ"....
Μας είναι εύκολο να καταλάβουμε το πώς κάποιοι που στερούνται ορισμένα αγαθά μπορεί να αισθάνονται άσχημα απέναντι στα αποκτήματα των άλλων.
Ωστόσο όπως έχουμε δει υπάρχει κάποιο όριο ή κάποια οροφή στις επιθυμίες.
Έτσι, άνθρωποι που μπορούν να χαρακτηριστούν πλούσιοι νιώθουν αντιπαλότητα με τους πλουσιότερους και τα αγαθά που εκείνοι νέμονται.
Δεν μας ενδιαφέρει να προχωρήσουμε ενωμένοι και να βρούμε τον κοινό παρονομαστή της αυριανής μέρας. Δεν μας ενδιαφέρει να παλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο. Το μόνο που μας νοιάζει είναι, αν είμαστε εμείς δυστυχισμένοι, να γίνουν και οι υπόλοιποι.
Αν υποφέρουμε εμείς, να υποφέρει κι ο διπλανός. Αντί να κοιτάξουμε πώς θα βγούμε από το τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε, κοιτάμε να ρίξουμε και τον διπλανό μέσα, σαν να είναι η μόνη μας σωτηρία δυστυχία.
Ακούγεται εξωπραγματικό, αλλά δυστυχώς αληθινό και τη νοοτροπία αυτή δεν τη συναντάμε μόνο στους Έλληνες χαμηλού κοινωνικού ή βιοτικού επιπέδου, όπως ίσως να πιστεύουν πολλοί, αλλά και σε Έλληνες με πανεπιστημιακή μόρφωση και ανώτερο επίπεδο.
Οπότε ας αρχίσουμε καλύτερα να ασχολούμαστε σοβαρά με τα του οίκου μας και παράλληλα ας προσευχόμαστε να είναι πάντα παχιά και καλοθρεμμένη η κατσίκα του γείτονα.
Από τον σχολιαστή με αγάπη