Από όλα τα κακά που «χτύπησαν» τον Απόστολο Τζιτζικώστα τις προηγούμενες ώρες, νοιώθω ότι το χειρότερο ήταν...
τα λόγια συμπάθειας του Θόδωρου Πάγκαλου. Η Αλήθεια είναι ότι τον προκάλεσε ή καλύτερα, τον παρότρυνε, πατρικά σχεδόν και φιλικά (για το καλό του που λέει και το τραγούδι) να παραιτηθεί.
Αφού εξήρε την παράδοση της οικογένειας του στην πολιτική και την φιλανθρωπία, προσπάθησε να τον προστατεύσει, καλώντας τον να παραιτηθεί.
Ίσως είναι και το μόνο σωστό που είπε και έκανε τα τελευταία χρόνια ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.
Από εκεί ακριβώς όμως αρχίζει το σχολιογραφικό δράμα μας με αυτόν τον άνθρωπο.
Πώς να πάρεις στα σοβαρά, ακόμη και τα σοβαρά του; Πώς να αποφύγεις τις σειρήνες που σου υπενθυμίζουν το αυτονόητο: «Δες ποιος μιλάει για ευθιξία και παραιτήσεις»….
Ζητά τώρα από όλους να παραιτούνται, να κρύβονται(Παπανδρέου, Σημίτης κ.α.), να ντρέπονται (Τσίπρας) να μετανοήσουν(Βενιζέλος), και πολλές ακόμη νουθεσίες και συμβουλές.
Ο «φθινοπωρινός» Θεόδωρος Πάγκαλος του 2013 πρέπει λογικά να μοιράζεται τις ίδιες πολιτικές «αξίες» και «αρχές» με τον Θεόδωρο Πάγκαλο παρελθόντων ετών.
Η Ωριμότητα επιφέρει αλλαγές στον πολιτικό λόγο αλλά δεν μπορεί να αλλοιώσει δραματικά του κανόνες και τις αξίες της πολιτικής ηθικής. Αυτές παραμένουν ίδιες.
Και όταν σε συμφέρουν και όταν δεν σε συμφέρουν. Και όταν τις υπηρετείς και όταν τις παραβιάζεις.
Οι αφορμές και τα ερεθίσματα που θα έπρεπε να είχαν διεγείρει τις ευαίσθητες χορδές της πολιτικής ευθιξίας του αξιοσέβαστου Θεόδωρου Πάγκαλου ήταν τόσες πολλές, που η ιστοριογραφία θα χρειαστεί τόμους για να τις καταγράψει. Και σε όλες αντέδρασε ή μάλλον δεν αντέδρασε, με προκλητική αναισθησία.
Επί χρόνια δεν κατάλαβε πολλά από όσα συνέβαιναν δίπλα του και μπροστά του. Φίλοι και σύντροφοι, συνδαιτυμόνες και συνάδελφοι του, δεν προκάλεσαν ποτέ το ερευνητικό του βλέμμα και την απορία του για το πώς και με ποιο τρόπο πολιτεύονταν. Ήταν και παρέμεινε ένας αθώος σχολιαστής. Ανυποψίαστος και καλοπροαίρετα ανεκτικός.
Όταν του αποκαλύφθηκε η αλήθεια, περί τα τέλη του 2009, τώρα στα στερνά της πολιτικής του διαδρομής, μετατράπηκε σε μαινόμενο ταύρο της τηλεοπτικής αποδόμησης ενός φαύλου πολιτικού συστήματος. Ο ίδιος ήταν απασχολημένος όλα τα προηγούμενα χρόνια με «δράσεις» και πλούσιο «έργο» που θα μας αποκαλύψει σε επόμενες τηλεοπτικές του εμφανίσεις.
Μέχρι σήμερα κρατάει κρυφά από τους πολίτες όλα τα πολιτικά επιτεύγματα της πολυετούς πολιτικής του δράσης. Τα κρατάει κρυφά; Δεν υπάρχουν; Θα σας γελάσω… Πάντως για την ευθιξία των άλλων μετατρέπεται σε ελάφι, αν κρίνει κανείς την ταχύτητα των αντιδράσεων του. Για την δική του; Ας μην καταφύγω σε παρομοίωση…..
ΥΓ: Αυτόν που λυπάμαι όμως και πάλι είναι ο Τζιτζικώστας: Να σε μαλώνει από την μία για γκάφα ο Κεδίκογλου κατ εντολή Χρύσανθου…και από την άλλη να σε συμπαθεί ο Πάγκαλος; Είναι σοβαρό πολιτικό πλήγμα για έναν νέο άνθρωπο…