Για ποια υγεία μιλάμε ;


Σήμερα γράφoυμε λίγες ...

σκέψεις για την Υγεία.

Και η αλήθεια είναι, ότι η χώρα μας περνά μεγάλες δοκιμασίες και αναρωτιόμαστε εάν τα ίδια και απαράλλακτα πρόσωπα, -υπάρχουν και οι εξαιρέσεις-, μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών.

Ο προβληματισμός μας -στη παρούσα κυβέρνηση-, με νέους τρόπους και τις νέες ιδέες, θ' αρθούν στο ύψος των δύσκολων περιστάσεων.

Θεωρούμε ότι είναι πολύ κρίσιμες οι ώρες για την χώρα μας και υπάρχουν σοβαρά ζητήματα που θα κρίνουν το μέλλον της Ελλάδας. 

Η χώρα μας έχει ανάγκη από ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, ρεαλιστικό κι εφαρμόσιμο, που θα απαλύνει τη χώρα διότι αν κοιτάμε το παρελθόν θα μείνουμε για πάντα εκεί.

Με αυτές τις σκέψεις ακολουθούν και προβληματισμοί για την υγεία από τον φίλο μας αναγνώστη οι οποίες είναι οι παρακάτω:

"Θεωρώ ορθή ως σκέψη την καθοδήγηση των πολιτών προς τις δημόσιες δομές, για τις εξετάσεις των. 

Σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη, μα και στην Αμερική, όλες οι παροχές υγείας και οι εξετάσεις γίνονται στα νοσοκομεία, δίχως την παραμικρή επιβάρυνση των ασφαλισμένων.

Έτσι κι εδώ ο κ. Υπουργός Υγείας αποφάσισε να βάλει πλαφόν στα 60 ευρώ στις αιματολογικές εξετάσεις που γίνονται στα εξωτερικά διαγνωστικά κέντρα, για να κατευθύνει τους πολίτες προς τις δημόσιες δομές.

Ερωτώ!

Εξασφάλισε πρώτα ότι όλες οι εξετάσεις και ιδιαίτερα κάποιες πιο εξειδικευμένες πχ. ορμονικές εξετάσεις γίνονται σε όλα τα περιφερειακά νοσοκομεία;

Διότι αν δε γίνονται ο ασθενής είναι υποχρεωμένος να κλείσει ραντεβού σε κεντρικό νοσοκομείο μεγάλης πόλης, χάνοντας μία ημέρα από την εργασία του και πληρώνοντας από την τσέπη του τα έξοδα μεταφοράς.

Φρόντισε ο κ. Υπουργός την επαρκή στελέχωση των μικροβιολογικών εργαστηρίων στα νοσοκομεία; 

Την επάρκειά τους εις όλων των ειδών τα αντιδραστήρια και στα απαραίτητα μηχανήματα, ώστε εντός αυτών να εκτελούνται άπασες οι διαγνωστικές εξετάσεις.

Πριν στρέψουμε τον πολίτη στο δημόσιο σύστημα υγείας, φροντίζουμε αυτό να είναι επαρκές τουλάχιστον! 

Στο προσωπικό των δημόσιων δομών αξίζει ένα εύγε, για τις άοκνες και υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλουν.

Πάμε τώρα στο πλαφόν των 60 ευρώ.

 Μιας και στα εξωτερικά διαγνωστικά κέντρα γίνονται άπασες οι εξετάσεις, στο τέλος εκεί θα απευθυνθεί ο ασθενής. 

Με ποιο τελικό αποτέλεσμα;  Αν οι εξετάσεις του υπερβαίνουν τα 60 ευρώ να πληρώσει ένα δυσβάσταχτο κόστος από την τσέπη του σε μια εποχή οικονομικής κρίσης ή να αναγκαστεί να ζητήσει εκ του ιατρού του να του περικόψει εξετάσεις. 

Συνήθως οι περισσότεροι πλέον περικόπτουν εξετάσεις με αποτέλεσμα οι θεράποντες ιατροί, αντί της ιατρικής πολλάκις να εξασκούν την μαντική τέχνη για να κάνουν μια ορθή διάγνωση. 

Ένα έχω πλέον να πω "O tempora o mores" !

* Ένας ανώνυμος παθών και μαθών.