Ενώ η Μεσοποταμία θεωρείται ...
ευρέως ως το λίκνο του πολιτισμού, είναι σαφές ότι ο πολιτισμός συνέβαινε πολύ πριν οι Σουμέριοι χτίσουν τις πόλεις τους κατά μήκος του Τίγρη και του Ευφράτη.
Τα ανθρώπινα όντα ζούσαν πολύ μακριά πριν οι θρυλικοί πολιτισμοί της Σουμερίας και της Αιγύπτου χτίσουν τις μεγάλες αυτοκρατορίες τους.
Μεταξύ 1963 και 1973, ανασκάφηκε η τοποθεσία Tell Ramad στη σύγχρονη Δαμασκό. Αυτό που βρήκαν ήταν στοιχεία συνεχούς νεολιθικής κατοίκησης και οικισμού που έχει χρονολογηθεί μεταξύ 10.000 και 12.000 ετών.
Αν και αυτοί οι οικισμοί δεν πληρούν τις προϋποθέσεις ως πόλη, σημαίνουν ότι η Δαμασκός και τα περίχωρά της κατοικούνται για τουλάχιστον 10.000 χρόνια. Αυτό επιβεβαιώθηκε από μια άλλη τοποθεσία στην περιοχή, το Tell Aswad. Αυτό δίνει στη Δαμασκό τον τίτλο της συχνά ονομαζόμενης ως η παλαιότερη συνεχώς κατοικημένη πόλη στον κόσμο.
Ο πολιτισμός εδώ έφερε όλα τα χαρακτηριστικά του Νατουφιανού πολιτισμού, ο οποίος ήταν παρών στο Λεβάντε κατά τη Νεολιθική και ήταν υπεύθυνος για έναν αριθμό νεολιθικών οικισμών σχεδιασμένων για μόνιμη κατοίκηση. Τα σπίτια χτίστηκαν με τούβλο και πέτρα και οι τοίχοι ήταν σοβαντισμένοι.
Τα εργαλεία κατασκευάζονταν από ξύλο ή πέτρα, ενώ βρέθηκαν και εργαλεία από οψιανό με καταγωγή από την Καππαδοκία. Όπως οι περισσότερες τοποθεσίες στη Μέση Ανατολή, το σιτάρι και το κριθάρι αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά των γεωργικών προσπαθειών.
Η κατοίκηση συνεχίστηκε έτσι για χιλιάδες χρόνια, με μικρούς οικισμούς να περνούν από τη Νεολιθική στην Εποχή του Χαλκού.
Ωστόσο, μόλις στα τέλη της Εποχής του Χαλκού άρχισε να επεκτείνεται η Δαμασκός σε μια μεγάλη πόλη και να παίζει σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια ιστορία.
Ήταν η άφιξη του Αραμαϊκού λαού που ξεκίνησε αυτή την περίοδο στην ιστορία της Δαμασκανής. Αυτό ήταν όταν η Δαμασκός πήρε το σημερινό της όνομα, ή πιο συγκεκριμένα, «Dimashqu». Οι Αραμαίοι κατασκεύασαν σήραγγες και κανάλια, τα οποία αργότερα βελτιώθηκαν από τους Ρωμαίους.
Τον 9ο αιώνα π.Χ., η Δαμασκός θα συγκρουστεί με τους Ισραηλίτες πριν κατακτηθεί πλήρως από τους Νεο-Ασσύριους, οι οποίοι έβλεπαν μικρή ανάγκη να επενδύσουν στην πόλη. Στη συνέχεια, η Δαμασκός έπεσε σε μια σκοτεινή εποχή προτού γίνει υποτελείς των Βαβυλωνίων τον 6ο αιώνα π.Χ.
Η Δαμασκός έγινε μέρος της Περσικής Αυτοκρατορίας και στη συνέχεια κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο. Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου το 323 π.Χ., τα κράτη διάδοχα της Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών και της Πτολεμαϊκής Αυτοκρατορίας πολέμησαν για τον έλεγχο της Δαμασκού και η πόλη άλλαξε χέρια αρκετές φορές.
Το 64 π.Χ., η Δαμασκός περιήλθε στον έλεγχο των Ρωμαίων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κατασκευάστηκαν σημαντικά έργα στην πόλη και μετά από μερικούς αιώνες, η Δαμασκός έγινε μεγάλη μητρόπολη.
Μετά το τέλος της ρωμαϊκής εποχής, οι Άραβες ανέλαβαν τον έλεγχο. Κατά την περίοδο των Ομαγιάδων, κατασκευάστηκε το Μεγάλο Τζαμί της Δαμασκού, που ολοκληρώθηκε το 715 Κ.Χ. Η κατασκευή στέκεται ακόμα και σήμερα και είναι ένα από τα παλαιότερα τζαμιά στον κόσμο.
Οι επόμενοι αιώνες είδαν τη Δαμασκό υπό την κυριαρχία των Αββασιδών, των Σελτζούκων Τούρκων, των Αγιουβίδων, των Μαμελούκων και στη συνέχεια των Οθωμανών. Η Δαμασκός πολιορκήθηκε και υπέφερε στα χέρια πολλών κατακτητών, συμπεριλαμβανομένων των Σταυροφόρων και των Μογγόλων.
Τον 19ο αιώνα, η Δαμασκός βρισκόταν υπό γαλλικό έλεγχο μέχρι το 1946, όταν η Συρία απέκτησε πλήρη ανεξαρτησία. Τον 21ο αιώνα, η Δαμασκός υπήρξε ο τόπος συγκρούσεων ως σημαντική τοποθεσία κατά τη διάρκεια του συριακού εμφυλίου πολέμου.
Παρόλο που ο πόλεμος έχει περιέλθει σε σποραδικές αψιμαχίες από τότε που οι κυβερνητικές δυνάμεις ανέλαβαν τον έλεγχο της συντριπτικής πλειοψηφίας της χώρας το 2017, η Δαμασκό συνεχίζει να υφίσταται τις συνέπειες. Από το 2017 έως το 2022, της απονεμήθηκε ο άδοξος τίτλος της λιγότερο βιώσιμης πόλης στη Γη.