Του Κώστα Κιλτίδη *
Εδώ και τρείς δεκαετίες η ...
περιοχή του Πολυκάστρου δοκιμάζεται. Μετά την οικονομική ασφυξία, ακολούθησε η ντροπή της Ειδομένης. Δημιουργήθηκε η δομή της Νέας Καβάλας ως προσωρινή εκτόνωση, που δυστυχώς παρέμεινε.
Οι κλειστές δομές είναι η λύση αποτροπής εκεί που παραβιάζονται τα σύνορα από τους μετανάστες και θα ήταν λύση η ύπαρξη τους στην ενδοχώρα για την αξιοπρεπή λειτουργία τους.
Είναι αδιανόητο να παραμένει η κλειστή δομή της Νέας Καβάλας δίπλα στα σύνορα. Δεν τρέφομαι από αρρωστημένους τοπικισμούς και λαϊκισμούς. Η ορθολογική και ανθρωπιστική λύση όμως, πρέπει να διέπεται από εθνική στρατηγική και δικαιοσύνη κατανομής.
Σχεδιάζεται η δημιουργία διοδίων που εγκλωβίζει ολόκληρη την Παιονία χωρίς την απαραίτητη οδική υποδομή της διπλής κατεύθυνσης. Πρόκειται περί ευθείας προσβολής των πολιτών και της στοιχειώδους νοημοσύνης.
Αυτές τις μέρες προκύπτει και η φημολογία για μετακίνηση ή κατάργηση της 33ης Ταξιαρχίας. Έζησα στην μακρά μου πολιτική διαδρομή πολλές περιπτώσεις σχεδιασμού, υποτίθεται στρατηγικού.
Απέτρεψα πολλές από αυτές, πλην αυτών που είχαν πράγματι γενικά χαρακτηριστικά και αφορούσαν την επικράτεια.
Καλώ την πολιτική ηγεσία των αρμοδίων Υπουργείων να αναλογισθούν τις ευθύνες τους. Δεν είναι δυνατόν τις ανεπάρκειες της πολιτείας να τις δέχεται επί 30 χρόνια η περιοχή του Πολυκάστρου, χωρίς καμιά ανταπόδοση.
Δημιουργείται η ψευδαίσθηση, ότι γεμίσαμε Αγγέλους προς Βορρά. Καλούνται οι αρμόδιοι Υπουργοί να συναισθανθούν και να κατανοήσουν ότι το πρόβλημα της Πατρίδος μας είναι ιστορικό, ανεξαρτήτως πολιτευμάτων και συνασπισμών. Διαχρονικά δε προμαχώνας της στέκεται η Μακεδονία, ως υποστύλωμα της Ηπείρου και της Θράκης. Στις εμπροσθοφυλακές δε της Μακεδονίας βρίσκονται η Παιονία και το Πολύκαστρο.
Άφησα το Πολύκαστρο και την Παιονία προ δεκαετίας σε αγώνα για να ορθοποδήσουν και βρίσκω σήμερα την περιοχή γονατισμένη και πικραμένη πέραν του αναλογούντος μεριδίου τους στη χώρα. Τα τελευταία χρόνια οι ταγοί του τόπου καθεύδουν.
Η ποσοτική συσσώρευση οδηγεί σε ποιοτική μετατροπή. Η έκρηξη θα είναι αναπόφευκτη και πιθανόν ανεξέλεγκτη, αν δεν επικρατήσει η λογική και το εθνικό συμφέρον. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.