Αν υπάρχει μια θέση στο ...
μυαλό μας, ένα κουτάκι, όπου εκεί κρατάμε τα καλύτερα, τα πιο ευχάριστα, τα θετικά, όλα εκείνα τέλος πάντων που μας κάνουν να αισθανόμαστε ανάταση και να θέλουμε να ζήσουμε γι’ αυτά και μ’ αυτά, ξανά και ξανά, σίγουρα ανάμεσά τους βρίσκεται και το καλοκαίρι.
Από παιδί, όπως το διάλειμμα ήταν το καλύτερό μου μάθημα, έτσι και η εποχή του καλοκαιριού ήταν αυτή για την οποία ανυπομονούσα να γυρίσει ο χρόνος και να μας έρθει ξανά.
Αν μάλιστα περνούσε από το χέρι μου, δεν θα την τέλειωνα ποτέ. Θα τη ρουφούσα, χωρίς κανένας λόγος να μπορεί να σταθεί δυνατός για να με πείσει για το αντίθετο!
Τη θάλασσα, την ανεμελιά, το παιχνίδι από το πρωί μέχρι το βράδυ, τις ατέλειωτες ώρες με τους φίλους μου, την αλητεία στη γειτονιά και την ελαστικότητα της μαμάς και του μπαμπά για το πότε θα κοιμόμουνα, δεν θα τα άλλαζα με τίποτα.
Κλοτσιά στη ρουτίνα και μπουνιά στη στασιμότητα, φρένο στη δουλειά και μαύρο στο χειμώνα. Μπορούν να ακούγονται ως συνθήματα, όμως κάπως έτσι νιώθουμε και ως μεγάλοι για όλο το υπόλοιπο του χρόνου πλην της περιόδου των διακοπών.
Το καλοκαίρι λοιπόν, συνεχίζουμε να το αγαπάμε κολασμένα και να το αναμένουμε πώς και πώς. Είναι αυτό που θα γεμίσει τις μπαταρίες μας, όπως συνηθίζουμε να λέμε, για να ανανεωθούμε και να μπορέσουμε να ξαναστρωθούμε στη δουλειά… ολοκαίνουριοι.
Προσέξτε όμως, γιατί πολλές φορές τα όμορφα πράγματα κρύβουν και κινδύνους. Και το καλοκαίρι από υπέροχο μπορεί να γίνει επικίνδυνο. Καθόμαστε για παράδειγμα κάτω από τις ομπρέλες χωρίς αντιηλιακό; Λάθος. Παίρνουμε φάρμακα και μένουμε εκτεθειμένοι ώρες στον ήλιο; Λάθος. Δεν φοράμε γυαλιά ηλίου; Λάθος. Περπατάμε χωρίς προφυλάξεις από ερπετά σε δάση και βουνά; Και άλλα πολλά που αν δεν προσέξουμε μπορεί να μας στερήσουν τη χαρά να απολαύσουμε χαλαρά την καλύτερη εποχή του χρόνου.
Επειδή, λοιπόν, οι κακές στιγμές που μπορούν να μετατρέψουν τις ξένοιαστες ώρες σε δυσάρεστη εμπειρία δεν είναι απίθανες, θα πρέπει να λαμβάνουμε μια σειρά από προληπτικά μέτρα.
Αν για παράδειγμα θα πάμε για κολύμπι, ό,τι πιο φυσιολογικό και συνηθισμένο με τον καύσωνα, πρέπει να είμαστε διπλά προσεκτικοί, κυρίως αν έχουμε και παιδιά μαζί μας. Να είμαστε, πάντοτε, κοντά τους όταν κολυμπούν, και να μην ξεχνάμε να φορούν τα κατάλληλα μπρατσάκια. Η πρώτη όμως και καλύτερη προστασία που μπορούμε να τους προσφέρουμε είναι να τους μάθουμε να κολυμπάνε, χωρίς να παίρνουν ρίσκα.
Αλλά και τους εαυτούς μας πρέπει να τους προσέχουμε. Αν μας αρέσουν οι βουτιές, πριν τις επιχειρήσουμε, καλό θα ήταν να ελέγχουμε το βάθος του νερού, βουτώντας ήπια και όχι απότομα με το κεφάλι. Δεν κολυμπάμε, αν δεν έχουν περάσει 3 - 4 ώρες από το προηγούμενο γεύμα. Δεν κολυμπάμε σε θάλασσες που δεν γνωρίζουμε και δεν απομακρυνόμαστε από τις ακτές.
Δεν τα γράφω ως να είμαι ειδικός, αλλά επειδή το περσινό καλοκαίρι έτυχαν δύο συμβάντα σε κοντινά μου πρόσωπα, ευτυχώς αποφεύχθηκαν τα χειρότερα, έτσι τώρα με το ξεκίνημα της πιο ξέγνοιαστης εποχής του χρόνου, καλά κάνουμε να χαιρόμαστε και να διασκεδάζουμε αλλά με πολλή προσοχή!
lenia.karatzia@phileleftheros.com